3 myśli na temat “Wytępmy dziki.”

1. Jakie działania poleciłby zatem Autor, żeby zatrzymać rozprzestrzenianie się wirusa ASF?

   Odpowiedz

2. Ależ mądrych rad w kraju nie brakuje, sądząc z prasy polskiej, zarówno wsród rolników, myśliwych jak i leśników.
   W Szwecji nie ma jeszcze, z naturalnych geograficznych przyczyn, afrykańskiego wirusa świń i tutejszymi radami najważniejszymi są te skierowane do ludzi mających już kontakt z wirusem . To dotyczy rolników czy myśliwych szwedzkich wyjeżdzających za granicę, to dotyczy służb weterynaryjnych czy ochrony żywności, to dotyczy zwiększonych odstrzałów dzika, zresztą i tak zwiększających się z roku na rok.
   Rady… Dziki jako zwierzyna łowna to w Szwecji domena rolników i myśliwych i w powrocie do tej tradycji, do wspólnego regulowania populacji dzika widzę częściowe rozwiązanie.
   Najważniejsze decyzje leżą w rękach rolników i są to decyzje dotyczące rodzaju gospodarki rolnej. Wszystkie inne przedsięwzięcia są podrzędnymi.
   Polowania na dziki, co każdy myśliwy wie, są trudne i uciążliwe i tutaj niespecjalnie lubiane.
   Sprzedaż takiego mięsa przez właściciela prawa do polowania, myśliwego czy właściciela terenu łowieckiego też jest tutaj kłopotliwa z uwagi na badania trychiny. Dyskutuje się pewne ułatwienia tak aby wprowadzać więcej dziczyzny na rynek a przez to zachęcić myśliwych do silniejszych polowań.
   Tutaj chciałbym przypomnieć o podstawowej różnicy dotyczącej gospodarki łowieckiej w porównaniach szwedzko-polskich. Jest to w Szwecji prawo własności do zwierzyny łownej przypisane do prawa własności terenów łownych, dlatego motywacja tutejszych myśliwych jest istotna. Innymi słowy myśliwy nie musi polować na dziki, a szkody dzicze wchodzą poniekąd w gospodarkę rolną.
   Osobiście nie widzę większej szansy na regulowanie populacji dzika przez wilki, metoda podobno głośna w kraju. Wilki tutaj w Szwecji wolą cielaki łosia czy sarny no i oczywiście słabo chronione owce.
   W sumie rozwiązaniem jest przekonanie myśliwych do utrzymywania populacji dzika w szachu czyli do silnych, corocznych odstrzałów. Współpraca z rolnikami jest najważniejsza.
   Te moje uwagi dotyczą szwedzkich uwarunkowań.
   Z polskiej prasy wiem że zwłaszcza ostatnio, nastroje wsród myśliwych są nienajlepsze.
   Myślę że rad moim Rodakom nie trzeba, a w sytuacji faktu epidemi AWS, ci co jeszcze tej epidemii nie mają, nie powinni tych rad udzielać.

   Odpowiedz

3. W medycynie funkcjonuje pogląd ze “jesteś tym co jesz”. Jest to zbieżne z dawna szkołą Hipokratesa: “niech lekarstwo będzie twoim jedzenie a jedzenie lekarstwem”. Dzisiejsze laboratoryjne badania potwierdzają teorię wpływu jedzenia na kompleksowe zdrowie.
   Czy u zwierząt jest tak samo ??????????
   Jest tak samo !
   Ciekawym przykładem może być konik polski czyli dawny tarpan. Odporny i niewymagający zbyt dużego “socjalu” w warunkach naturalnych, w hodowli najczęściej ciężko choruje. Pasze są zbyt białkowe łącznie z gatunkami traw, wiec zapada na ochwat(chorobę kopyt) i często dostaje choroby płuc zwanej “płucem rolnika”. Przeniesiony do warunków jakie potrzebuje najczęściej wraca do zdrowia “automatycznie”.
   Dzik wydaje mi się, ze choć ma instynkt jakie korzonki wygrzebać z ziemi w celu leczenia na ten czy inny wirus, to obecnie nie ma w lesie tych potrzebnych korzonków. Został bez lekarstw.
   Inaczej jest z jeleniowatymi. Te dadzą sobie jakoś radę, gdyż kora drzew, liście i igły to gotowe lekarstwa które są w codziennej ich diecie.
   Wracając przy okazji do konika polskiego w innym temacie, okazuje się że nawet nieduże ich stadko to super KOSIARKA do usuwania różnych niechcianych samosiewów. Wyobraźmy więc sobie stado 300-400 sztuk żyjących na terenie jakieś puszczy bez dokarmiania. Wygolą wiec selektywnie wg najlepszego smaku do czysta. Będą mieć wiec istotny wpływ w gatunki odradzające się samosiewem. No i taki wpływ mógł mieć tarpan na Puszczę Białowieska. Bez niego pozostawiona sobie będzie inna. Proste jak obręcz 🙂

   Odpowiedz