Służebnicy i interesariusze.

Niedawno odbyła się w ramach Zimowej Szkoły Leśnej dziesiąta już sesja naukowa pod nazwą „Współczesne problemy komunikacji społecznej i edukacji w leśnictwie”.
Na sieci mamy streszczenie referatów http://www.zsl.ibles.pl/documents/ZIMOWA%20SZKOLA%202018%20-%20FINAL.pdf i pewne z nich jak i osoby je prezentujące są warte przeczytania i zaprezentowania.

W dziale albo bloku I jak organizatorzy to nazywają, pod nazwą „Współczesne wyzwania edukacji leśnej” uderzył w oczy referat pod nazwą „Etyka i prawda w komunikacji społecznej” zaprezentowany przez ks. prof. Stanisława Ormantego.

Referat albo w przypadku oddania go na sieci, jego streszczenie, jest wart przeczytania i przemyślenia a zaproszenie Ks. Profesora na spotkanie z leśnikami tuż przed Świetami Wielkanocnymi, można potraktować jako rekolekcję przedświąteczną dla słuchaczy, niezależnie od ich przekonań religijnych.
(Nawiasem mówiąc mam nadzieję że na sieci znajdą się nie tylko streszczenia a całe referaty.)

Ks. Profesor powiedział, cytuję streszczenie:

„W komunikacji słuchacz i czytelnik jest najważniejszy. Szanować odbiorcę to znaczy przekazywać informację w taki sposób, aby mógł on zrozumieć jaki wpływ będzie ona miała na jego życie. Dotyczy to szczególnie napięcia pomiędzy formą a treścią komunikacji. Nie można się zgodzić na etykę spod znaku „Dobre jest to co dobrze się sprzedaje”. Komunikacja może nie tylko opisywać rzeczywistość ale również ją kreować.
Czy komunikacja buduje wspólnotę, buduje czy poniża człowieka i powoduje międzyludzkie napięcia?
O tym decyduje stosunek do prawdy i etyki.”

I dalszy cytat, dotyczący tematu czym jest etyka:

„ Etyka jako filozofia moralności korzysta ze źródeł poznania, przede wszystkim odwołuje się do zasad rozumowych a nie jakiegokolwiek autorytetu.”

Oraz dalej:

„Tomasz z Akwinu podaje określenie prawdy: Veritas est adequatio rei et intellectus. Prawda jest zgodnością treści (myśli) z rzeczywistością.”

Jak i :

„Przeciwieństwem prawdy jest nieprawda, niedorzeczność, bzdura, kłamstwo, fałsz.”

I zakończenie:

„Prawda jest samą istotą ludzkiego życia. Z prawdy wypływa prawość.
Gdy nie ma poszanowania dla prawdy, wówczas normami są relatywizm i subiektywizm. Obecnie popularne są sugestie że prawdy nie ma, że każdy ma swoją prawdę a jeśli nawet jak prawda istnieje, to nie można jej poznać. Paradoks polega ma tym że jako pewnik i jedyną prawdę, głosi się to iż żadna prawda nie istnieje.”

Nie na darmo określiłem wykład ks. Profesora jako rekolekcje, pasujące szczególnie pracownikom administracji leśnej Lasów Państwowych.
Bo podsłuchajmy lub przeczytajmy o innych referatach.

Jedną ze słuchaczek profesora była osoba znana nie tylko leśnikom a mianowicie Pani rzecznik prasowy Anna Malinowska.
Która, wspólnie Panem Sławomirem Trzaskowskim wygłosiła referat pod nazwą „ Wyzwania i perspektywy rozwoju komunikacji społecznej w Lasach Państwowych”.

Jakie są te wyzwania?

Liczne ale należy wymienić głównie dwa: kwestia szybkości i klarowności, bo Internet nie wybacza zwłoki oraz konieczność uwzględniana aspektu komunikacyjnego w planowaniu szeroko pojętej gospodarki leśnej.

A perspektywy?

Sądząc po statystyce nie mogą być gorsze a tylko lepsze.
A ta mówi o blisko 200 aktywnych jednostkach organizacyjnych LP z 500 tys. fanów, 7 mln odtworzeń na YouTube, 4,7 tys. obserwujących Panią Annę jako rzecznika LP na Twitterze i 8 tys. śledzących konto LP na Instagram.
Leśnicy przekonują, dyskutują, wyjaśniają, edukują i dostarczają ogólnokrajowe newsy.

Trzecim istotnym referatem był ten wygłoszony przez człowieka z zewnątrz ale równocześnie kształcącego leśników w komunikacji ze społeczeństwem.

Pan Adam Łaszyn z Alert Media Communication mówił o „Kreowaniu wizerunku leśnika i współczesnego leśnictwa przez środki masowego przekazu”.

Podkreślił on, cytuję „troska i wysiłek wkładany w pozytywne komunikowanie się z różnego rodzaju interesariuszami (takie słowa używa Pan Adam Łaszyn – moja uwaga) ma kluczowy i największy wpływ na pozytywne postrzeganie zarówno leśników jako takich jak i samych Lasów Państwowych.”

Oraz:

„Tak długofalowo budowana pozycja wizerunkowa ma swe szczególnie pozytywne znaczenie w sytuacjach problemowych i kryzysowych, których – przy szeroko prowadzonej aktywności i działalności – po prostu nie da się uniknąć. Doświadczenie PR-owe wskazuje że oczywiste są różnego rodzaju problemy jakie pojawiały i będą się pojawiać w przypadku Lasów Państwowych. Puszcza Białowieska, Trójmiejski Park Krajobrazowy, Bieszczady, polityka personalna, przychody firmy – to przykłady tematów jakie budziły kontrowersje.
Pytanie zatem nie jest takie czy i jak uniknąć kryzysów medialnych ale jak skutecznie sobie z nimi radzić?”

Pan Adam Łaszyn proponuje trzy rozwiązania.

– 1. Praca nad budową wizerunku całej organizacji i leśnika jako zawodu służebnego wobec społeczeństwa.
-2. Fachowa wiedza i kompetencje osób odpowiadających za komunikację oraz reagujących na zaistniałe problemy. Najskuteczniejszą metodą zapewnienia tych kompetencji są regularne szkolenia. (Prowadzone prawdopodobnie przez Alert Media Communication – moja uwaga)
-3. Trwałość kadrowa osób posiadających takie kompetencje. Zachowujmy rzeczników, sugeruje Pan Adam Łaszyn.

Wybrałem dwa typowe referaty X Sesji Zimowej Szkoły Leśnej, typowe pod względem stylu i propagowania sukcesów komunikacji Lasów Państwowych ze społeczeństwem.

Jest dobrze, mimo nieuniknionych problemów w przeszłości oraz w teraźniejszości i będzie lepiej, mimo problemów w przyszłości, również nieuniknionych, ale z którymi skutecznie jednak sobie poradzimy.
Bo nie chodzi o unikanie konfliktów, natomiast o radzenie sobie z nimi.

Nasz zawód jest zawodem służebnym i w służebności a raczej w jej sprzedawaniu interesariuszom, przepraszam społeczeństwu, musimy się ciagle szkolić.

Wyzwania są duże ale perspektywy rozwoju zachęcające, zwłaszcza gdy zachowamy trwałość kadrową wsród osób zajmujących się w Lasach Państwowych komunikacją ze społeczeństwem.

Kilka pytań nasuwa się automatycznie.

Jak pogodzić działalność tych osób, obecnych na sali, z treścią nauk ks. profesora Stanisława Ormantego o etyce i prawdzie?

Z jego słowami:

„Nie można się zgodzić na etykę spod znaku „Dobre jest to co dobrze się sprzedaje”.

Oraz:

„Czy komunikacja buduje wspólnotę, buduje czy poniża człowieka i powoduje międzyludzkie napięcia?”

Jak i:

„Tomasz z Akwinu podaje określenie prawdy: Veritas est adequatio rei et intellectus. Prawda jest zgodnością treści (myśli) z rzeczywistością.”

Wiele osób zajmujących się dzisiaj w Lasach Państwowych komunikacją ze społeczeństwem i słuchających ks. Prof. Stanisława Ormantego zajmowały się nią w latach poprzednich, w których prawda była prawdą autorytetu dyrektorskiego a nie prawdą rozumową, prawdą poniżającą człowieka, powodującą międzyludzkie napięcia i gorąco wtedy broniły podobnych prawd. Oraz dalej bronią. Prawd i ludzi ją głoszących.

Służymy interesariuszom, mówią.
W ramach trwałości kadrowej osób posiadających takie kompetencje, należy przypuszczać.

Zaiste, to prawda. Co prawda nie ta Tomasza z Akwinu ale prawda interesariuszy.
Opisana zwięźle i przejrzyście przez ks. Józefa Tischnera.

Zdjęcie: landskogsbruk