Ścisła ochrona wilka zmierza ku końcowi.

Decyzje o licencyjnym polowaniu na wilki, zarówno w Szwecji jak i w Norwegii, przynoszą z sobą zawsze odwołania do sądów i jest to już tradycja pewna jak amen w pacierzu.
Podstawą pozwów jest często status wilka jako gatunku ściśle chronionego.
To jednak może się zmienić.

Coraz więcej państw członkowskich UE chce powstrzymać szybkie rozprzestrzenianie się populacji wilków w Europie i zmienić jego status w dyrektywie gatunkowej i siedliskowej.
Teoretycznie może to oznaczać pozwolenie na polowania na wilki na terenie całej UE.

Nowy szwedzki minister ds. obszarów wiejskich Peter Kullgren, potwierdza w czasopiśmie Jakt & Jägare, że szwedzki rząd również uważa, że ​​nadszedł czas, aby znieść ścisłą ochronę.

-Wilk powinien być nadal chroniony, ale nie na najwyższym poziomie ochrony ścisłej, mówi.

Oznaczałoby to zmianę polityki, która cechowała się klasycznym niewychylaniem się polityków szwedzkich na szczeblu UE, w przeciwieństwie do innych krajów, które poruszały głośno problem wilków.

Pod koniec listopada 2022 roku posłowie Parlamentu Europejskiego przegłosowali rezolucję w sprawie ochrony hodowli zwierząt gospodarskich i dużych drapieżników w Europie.
Pisaliśmy o tym w
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=462393066024644&id=100067618634571

Mówi ona, że duże drapieżniki, które osiągnęły właściwy stan ochrony, powinny utracić status ochrony ścisłej.
Za przyjęciem rezolucji głosowały wszystkie szwedzkie partie, za wyjątkiem partii Zielonych (Miljöpartiet) oraz dawnej partii komunistycznej o zmienionej nazwie Vänsterpartiet.

Podobne rezolucje nie są wiążące, ale są postrzegane jako mocne wezwanie do Komisji Europejskiej, że nadszedł czas aby zmienić status niektórych zwierząt wymienionych w dyrektywie gatunkowej i siedliskowej.

Pytanie nie jest oczywiście nowe. Według prawnika Johana Svalby, który monitoruje politykę UE z ramienia szwedzkich organizacji łowieckich, Komisja Europejska stosowała dotychczas wiele metod, można powiedzieć swoistych sztuczek, aby opóźnić ograniczenie rozwoju populacji wilków na kontynencie.
-Wilk to jeden z gatunków, który ma się dzisiaj dobrze, ale kiedy populacja na pewnych terenach staje się za jduża, Komisja Europejska dzieli ją na mniejsze subpopulacje, co oznacza, że ​​zwiększa się odsetek populacji, które „źle sobie radzą”.
Zgodnie z tym tokiem rozumowania Komisji, wilki ze Skanii są uważane za inne niż wilki w Szwecji środkowej czy północnej, tylko dlatego, że znajdują się w różnych tak zwanych regionach biogeograficznych, mówi Johan Svalby.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego obejmuje próbę położenia kresu podobnej kalkulacji. We wniosku uwzględniono fakt, że należy przyjrzeć się rzeczywistym populacjom przemieszczającym się zarówno poprzez granice państwowe, jak i regiony biogeograficzne. Wilki czy rysie przemieszczają się przecież z łatwością poprzez granice regionów czy państw.

Jeśli Komisja Europejska zdecyduje się dostosować do rezolucji Parlamentu Europejskiego, a presja rośnie z kilku kręgów w UE, to Szwecja, Norwegia, a może nawet Finlandia będą mogły zaliczyć „swoje” wilki do jednej wspólnej populacji.

Presja istotnie rośnie i o tej ze strony Ursuli von der Leyen pisałem w tekście „Kucyk Ursuli von der Leyen kontra wilki Virginijusa Sinkevičiusa”.
https://www.facebook.com/100067618634571/posts/477858327811451/?d=n

-Hodowcy bydła, pasterze owiec, mieszkańcy wsi i myśliwi muszą czuć się bezpiecznie. Populacja drapieżników, która osiągnęła właściwy stan ochrony, musi być w aktywnie zarządzana dla dobra wszystkich, mówi szwedzka posłanka Parlamentu Europejskiego, reprezentująca socjaldemokrację, Heléne Fritzon.

Kalendarium zwiększonej presji politycznej na rozwiązanie problemów związanych ze wzrostem populacji wilków w krajach Unii Europejskiej:

Listopad 2017 – Parlament Europejski przyjmuje rezolucję w sprawie dyrektywy dotyczącej ochrony przyrody, która zwraca uwagę na problemy z wilkiem i wzywa do umożliwienia zmiany statusu ochrony gatunku, gdy tylko zostanie osiągnięty właściwy stan jego ochrony.

Czerwiec 2019 – Słowenia proponuje na posiedzeniu Rady Ministrów Środowiska zarządzanie gatunkami ściśle chronionymi, odnosząc się do problemu drapieżników.

Październik 2019 – Na posiedzeniu Rady ds. Rolnictwa i Rybołówstwa Dania, Estonia, Francja, Włochy i Łotwa przedstawiają wspólną deklarację w sprawie problemu wilków i potrzeby większej elastyczności.

Marzec 2022 – organizacje rolnicze COPA-COGECA i CEJA, a także europejska federacja myśliwych FACE i europejska organizacja właścicieli ziemskich ELO publikują wspólne oświadczenie w sprawie wilków.

Lipiec 2022 – Prezydent Francji Emmanuel Macron mówi na spotkaniu z rolnikami, że należy zmienić status ochrony wilka i że potrzebne są dalsze środki, aby poradzić sobie z atakami wilków.

Wrzesień 2022 – Austria, Finlandia, Chorwacja, Węgry, Łotwa, Rumunia i Słowacja żądają od Komisji Europejskiej przeglądu przepisów UE dotyczących wilków. Razem 16 z 27 państw członkowskich podkreśla, że ​​wilk powoduje zwiększone problemy.

Listopad 2022 – Parlament Europejski uważa, że ​​status wilka jako „ściśle chroniony” zgodnie z załącznikiem 4 powinien zostać zmieniony na „możliwy do zarządzania” zgodnie z załącznikiem 5 dyrektywy gatunkowej i siedliskowej oraz że właściwy stan ochrony nie powinien być określany w granicach poszczególnych państw, zwłaszcza dla populacji, które mogą rozprzestrzeniać się w kilku krajach.

Listopad 2022 – Szwajcaria proponuje aby Konwencja Berneńska obniżyła stan ochrony populacji wilka w kraju ze względu na zwiększone szkody wyrządzane przez wilki. Tym razem jednak propozycja upadła.

Źródło: https://www.jaktojagare.se/kunskapsartiklar/vargens-strikta-skydd-kan-forsvinna/

Zdjęcie: jaktjägare