Rezerwaty przyrody imienia Jana Pawła II.

Jeden z komentatorów na naszym blogu Monitor Leśny zwrócił uwagę na fakt oczywisty, ale zupełnie lub prawie niedostrzegany w kraju, przynajmniej sądząc ze źródeł mi dostępnych, czyli sieci.

Napisał:

„Teraz las będzie rósł pod opieka JPII.
Oczywiście nie zgadzam się ze strategami z Lasów Państwowych. Uważam ze JP2 zasługuje raczej na kawałek lasu w każdym nadleśnictwie, ale nie wycinanego NIGDY !!! jako trwały Pomnik Przyrody.”

Lub jako trwały rezerwat przyrody, dodałbym.

Dyrektor generalny LP, Józef Kubica, mówiąc w cytowanym powyżej linku o tworzeniu w każdym nadleśnictwie specjalnych miejsc oznaczonych jako miejsca pamięci Jana Pawła II i mając na myśli obsadzane zręby, włącza się w specjalny nurt interpretacji myśli ekologicznej Polskiego Papieża.

Specjalny, bo przypominający mi czasy komunistycznej Polski, w których nurty reformacji systemu komunizmu zawsze powoływały się na pisma Marksa, Engelsa, Lenina.

Dołącza się do niego wiceminister Klimatu i Środowiska, Edward Siarka, cytując Papieża „Dziękuję Bogu za majestat i piękno stworzonego świata” stojąc na tle zrębu zupełnego wykonanego rębnią gniazdową.

Obaj Panowie interpretują zręby i ich obsadzanie jako miejsca i prace specjalne, które zasługują na powoływanie się na autorytet Wielkiego Polaka. Oraz autorytet Świętego.

Hasło Jan Paweł II a ekologia przynosi nam bogactwo informacji i publikacji na ten temat. W wielu językach.

Hasło Jan Paweł II a leśnictwo lub hasło Jan Paweł II a gospodarka leśna przynosi nam informacje na ten temat związane z akcjami leśników Lasów Państwowych, podobnych do tych z Nadleśnictwa Celestynów. Liczne, ale tylko z Lasów Państwowych i tylko w języku polskim.

A przecież Jan Paweł II był papieżem dla katolików całego świata, w którym świat polski nie odgrywał i nie odgrywa specjalnie decydującej roli.

To nie ma jednak znaczenia dla strategów Lasów Państwowych, stawiających na aktualną linię polityczną szefów tej organizacji i na swoją interpretację ekologii Jana Pawła II.

Jak mówił niedawno w Lublinie inny wiceminister, tym razem sprawiedliwości, Marcin Romanowski, zapewne znawca ochrony środowiska:

-Lasy Państwowe to największa instytucja ekologiczna w Polsce. Dba ona o przyrodę, prowadzi bardzo dobrą, zróżnicowaną gospodarkę. Jednocześnie dzięki lasom mamy ekologiczny surowiec. Akcja „Łączą nas drzewa” ma na celu zjednoczenie bardzo wielu środowisk oraz instytucji i zaangażowanie ich we wspólne sadzenie lasu papieskiego.

Lasy Papieskie i Lasy Pamięci Jana Pawła II oraz akcja „Łączą nas drzewa” są więc w interpretacji Lasów Państwowych świadectwem myśli ekologicznej Jana Pawła II.

Z bogactwa informacji i publikacji na ten temat, dostępnego dla każdego umiejącego czytać Polaka, wybrałem publikację ks. Jarosława Babińskiego z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego o tytule „Kwestia ekologiczna w nauczaniu Jana Pawła II.

Pewne cytaty Jana Pawła II z tej publikacji są warte uwidocznienia:

„Dobra tego świata stały się wartością wąskiej grupy posiadających, którzy uległszy kultowi posiadania („mieć”) nie potrafią prawdziwie („być”)”.

„Ludzka zachłanność i zbiorowy egoizm sprzeciwiają się porządkowi stworzenia, w który jest wpisana również wzajemna zależność”.

„Nie można podejmować żadnego działania w jednej dziedzinie ekosystemu bez uwzględniania jego wpływu na inne dziedziny i ogólnie na jakość przyszłych pokoleń”.

„Głęboką przyczyną zamachów na przyrodę jest nieład moralny i pogarda, jaką człowiek żywi dla człowieka”.

Wielu leśników Lasów Państwowych jest ludźmi wierzącymi lub głęboko wierzącymi, warto więc przypomnieć słowa Jana Pawła II:

„Człowiek nie ma zamiaru pełnić naturalnej, bo wynikającej z dzieła Stworzenia, roli współpracownika Boga, lecz, pchany żądzą posiadania i rządzenia, pragnie zająć jego miejsce, przypisując sobie prawi stanowienia praw, nawet wbrew naturalnemu porządkowi przyrody.”

„Niszczenie świata i grabieżcza postawa wobec jego zasobów to sprzeciwienie się Bożemu prawu, wyrażonemu również w normach Dekalogu. Tematyka ekologiczna wiąże się z piątym i siódmym przykazaniem Bożym – „nie zabijaj” i „nie kradnij”.

Ksiądz Jarosław Babiński jeden z rozdziałów swej publikacji tytułuje „Konieczność angażowania się Kościoła w ekologię”.

Czy jednak w ekologię widzianą oczami aktualnych szefów Lasów Państwowych i Ministerstwa Klimatu i Środowiska? Ograniczaną do wąskich, polityczno-partyjnych interesów? Oraz reprezentowaną słowami Jana Pawła II „Dziękuję Bogu za majestat i piękno stworzonego świata”, których Papież jednak nigdy nie wypowiedział na tle wyrąbanego lasu?

Jan Paweł II patronem ekologii i ochrony środowiska ustanowił w roku 1979 osobę Św. Franciszka.

Napisał:

„Przykładem swego życia, charakteryzującym się prawdziwym i głębokim szacunkiem dla całego stworzenia, może inspirować współczesnych chrześcijan do zachwycania się pięknem otaczającego świata, budowania harmonii i pokoju z całym stworzeniem.”

Swego czasu, chyba już przed 7-8 laty, pisałem o pięknie zrębów w wykonaniu szwedzkim, nie tych dużych typu Sveaskog, ale małych, 2-3 hektarowych, prywatnych właścicieli lasu.

Było to swoiste piękno oczami właściciela gruntów, gdy zrąb w górach odsłonił mu widok na okolicę, na piękno otaczającego świata.

Taki widok może przesłonić brak harmonii, stworzonej przez zrąb w otaczającej przyrodzie, no ale czego wymagać od protestanta, nie uznającego świętych?

Leśnicy Lasów Państwowych usiłują dzisiaj powiązać swoją gospodarkę leśną z ekologicznym nauczaniem Jana Pawła II i podpierają się jego autorytetem w realizowaniu swojej polityki gospodarczej.

Po przeczytaniu kilku publikacji na temat papieskiego nauczania ekologicznego dochodzę do wniosku, że współczesne nurty ekologiczne, nawet te reprezentowane w czasopiśmie Dzikie życie, publikującym  jednak interesujące rozważania na temat ekologii Jana Pawła II są zdecydowanie bliższe nauczaniu Polskiego Papieża niż akcje Lasów Państwowych typu „Lasy Pamięci Jana Pawla II”.

Korzyść z tych akcji może jednak również  odnieść ochrona przyrody, rejestrując dokładnie lokalizacje takich lasów oraz po 20-30 latach  latach żądając utworzenia z nich rezerwatów przyrody, małych ale licznych, zwłaszcza jeżeli nie będzie to jednorazowa akcja. Szwedzi stworzyli przecież w roku 1909 park narodowy Garphyttan na 30-letnich, obsadzonych terenach pozrębowych, licząc na siły przyrody. Z dobrym rezultatem. 

Lasy i obywatele mają nowe pole do działania.

Przyjaciel-komentator naszego bloga, postawił logiczne pytanie: Dlaczego, my ludzie wierzący, mamy utożsamiać Jana Pawła II ze zniszczoną przyrodą, bo inaczej zrębu nie można nazwać, a nie z przyrodą pełną życia w postaci starego lasu?

No właśnie, dlaczego, Panie dyrektorze Józefie Kubica i Panie ministrze Edwardzie Siarka?

Czy nie bardziej właściwie byłoby nazwanie imieniem Jana Pawła II na przykład Rezerwatu Turnickiego?

Na początek, podobnie jak nadleśnictwo Rezerwat w Puszczy Białowieskiej. Jego stulecie powstania wiąże się ze stuleciem powstania Lasów Państwowych, okazja nadejdzie więc w przyszłym roku.

To bardziej w stylu Papieża, niż akcja „Łączą nas drzewa”.
Poprzednio wycięte.