Raport 2016 na temat szwedzkich ptaków.

Nosi on nazwę Svensk Fågeltaxering i publikowany jest od roku 1975 przez naukowców z uniwersytetu w Lund. Od roku 2010 obejmuje również ptaki aktywne nocą, od roku 2011 obserwacje ssaków, w tym zwierzyny łownej i od roku 2015 ptaki morskie i ptaki wybrzeży morskich.
Ten ostatni raport, 2016, opublikowany został przez naukowców Martin Green, Fredrik Haas i Åke Lindström. Wszystkie raporty można znaleźć tutaj: http://www.fageltaxering.lu.se/resultat/arsrapporter

Omówienie tego raportu zawdzięczam Natursidan http://www.natursidan.se/nyheter/ny-rapport-utvecklingen-for-198-faglar-i-sverige-1975-2016/ i pokrótce je streszczam.

W ostatnich 10 latach zmniejszyła się silnie liczba trznadla ortolana, jarząbka zwyczajnego, dzwońca zwyczajnego, łuskacza Loxia, cietrzewia zwyczajnego, piegży, bażanta (Tutaj małe wyjaśnienie odnośnie słynnego ministerialnego polowania – bażant jest w Szwecji gatunkiem wprowadzonym przez arystokrację, w latach 1800, wprowadzonym z różnym skutkiem, bo szwedzkie zimy są na ogół ostre. Jest wypuszczany na swobodę, dokarmiamy zimą i jest ptakiem łownym. Poluje się na niego od października do stycznia i forma polowania jest podobna do tego na kuropatwy, z psami, głównie z golden retriever. O podobnym masowym polowaniu jak te ministerialne tutaj w Szwecji nie słyszałem.), trznadla zwyczajnego i szpaka.

Natomiast ptaki których liczba powiększyła się w ostatnich 10 latach to: czeczotka – podgatunek Acanthis flammea cabaret, pardwa górska, pierwiosnek – podgatunek Phylloscopus collybita collybita, pustułka zwyczajna, szczygieł, grubodziób zwyczajny, krwawodziób, pierwiosnek – podgatunek Phylloscopus collybita abietinus, gil zwyczajny i łabędź krzykliwy.

Czysto statystycznie 27% gatunków uważa się za statystycznie pewne w zmniejszeniu a 18% za statystycznie pewne w powiększaniu swej liczby. Pozostałe 55% uważa się za gatunki stabilne.

Część raportu dotyczy analizy w pewnych wybranych środowiskach. I tutaj pozytywnie wyróżnia się las ( skog), nie tylko wsród gatunków wymagających otwartych zrębów ale również wsród gatunków potrzebujących lasu względnie bogatego biologicznie.
(Wyjaśnienia do zdjęcia – skog – las, odlingslandskap – tereny rolnicze, sjö & våtmark – jeziora, tereny podmokłe, kust – wybrzeże morskie, fjällen – góry)

Autorzy raportu wskazują że mimo pozytywnego ogólnego obrazu środowiska leśnego (lata 1998-2016) to jednak ostatnie lata przyniosły pogorszenie pewnych gatunków w tym środowisku jak np. czarnogłówki zwyczajnej czy sikory ubogiej. I biorąc pod uwagę okres 1075-2016, to niestety tych negatywnych trendów leśnych nie brakuje.
Ale, ogólnie biorąc widać w lesie wysiłek gospodarki leśnej aby poprawić warunki ptaków bytujących w lesie.

W roku 2015 dyskutowano tutaj podobną sytuację jak ta dzisiejsza w Polsce z Puszczą Bukową.

http://www.natursidan.se/nyheter/birdlife-sverige-sagar-argument-for-skogsavverkning-i-hackningstid/
Właścicielka prywatnego lasu Maria Karnebring potępiła ścinkę lasu w okresie lęgowym ptaków, wypowiadając się na ten temat w radiu. Na to odpowiedział jej szef ochrony środowiska (miljöchef) w Stora Enso Skog, Martin Schmalholz (moja uwaga – prawda jakie wymowne nazwisko?)
Stora Enso to koncern światowy, znany i w Polsce. Do swojej szwedzkiej działalności potrzebuje corocznie 11 mln m3 i lasy koncernu są zarządzane przez inny, wyspecjalizowany koncern Bergvik Skog, gospodarzący na 1,9 mln ha szwedzkich lasów produkcyjnych.
Martin mówi:
Aby dostarczać świeży surowiec drzewny do naszych zakładów musimy wycinać las okrągły rok. Próbowaliśmy tworzyć składy z drewnem, ale okazało się to za drogie.
Większość ptaków leśnych w Szwecji jest bardzo przystosowawcza i jeżeli rozpoczęły wylęg w czasie ścinki, to przenoszą się w teren sąsiedni i tam go kontynuują. Jeżeli wylęg zostanie zniszczony to wiele gatunków może zacząć drugi. Dla naszych normalnych gatunków ptaków nie widzę niebezpieczeństwa. Są jednak ptaki takie jak orły czy głuszce w których rewirach nie przeprowadzamy prac leśnych pomiędzy styczniem a lipcem. Jeżeli Maria sprzedaje drewno dla nas i nie chce niszczyć gniazd wylęgowych to wystarczy rozmowa z naszym przedstawicielem który zorganizuje prace wyrębowe w jej lesie w odpowiednich miesiącach.

Ta wypowiedź szefa ze Stora Enso spotkała się z odpowiedzią ze strony Andersa Wirdheima z BirdLife Sverige.
Powiedział on:
Nie mogę ocenić wiarygodności wypowiedzi o konieczności świeżego surowca w ciagu całego roku. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu nie pozyskiwano drewna w okresie wylęgu i przemysł nie twierdził że mu drewna brakuje.
Ale, patrząc pryncypialnie, powinien właściciel lasu, wycinający go w okresie wylęgu i posiadający certyfikat at FSC, stracić ten certyfikat.
Argument o ponownym wylęgu, w przypadku straty pierwszego jest typowym argumentem złodziei jaj ptasich. Tylko ewentualna strata we wczesnym okresie może zaowocować drugą próbą rodziców. Jeżeli wylęg jest przerwany w późnym okresie, zwłaszcza gdy w gnieździe są już młode, to rodzice nie czynią nowej próby. I każda taka nowa próba przynosi mniej jaj i mniej młodych.
W tym roku (2015) dyrektywa ptasia UE zostanie włączona do prawa szwedzkiego i jest jasnym że gospodarka leśna musi wstrzymać się ze zrębami w okresie wylęgów. Nie sądzę aby to było szczególnie duże ustępstwo z jej strony, kończy Anders.

Trznadel ortolan jest potrawą w kuchni francuskiej, cały czas aktualną mimo iż łowy na niego zabronione od 1999 roku. Ma sławę ostatniego posiłku François Mitteranda który zmarł w roku 1996. http://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=5223077

Zdjęcie: suggest-keywords