Międzynarodowa grupa naukowców oszacowała rentowność leśnych inwestycji dla 22 krajów i 54 gatunków / systemów zarządzania na świecie. Oszacowano zwroty z inwestycji dla czołowych krajów w obu Amerykach, w których gospodarka plantacyjna jest na bardzo wysokim poziomie takich jak Brazylia, Argentyna, Urugwaj, Chile, Kolumbia, Wenezuela, Paragwaj, Meksyk czy USA – a także w krajach takich jak Nowa Zelandia, Australia, RPA, Chiny, Wietnam, Laos, Hiszpania, Finlandia, Szkocja, Francja a także Polska. W tym wpisie na naszym blogu Profesor Frederick Cubbage – główny autor opublikowanego artykułu w Journal of Forest Policy and Economics – dzieli się z nami głównymi wynikami badań oraz omawia ich praktyczne implikacje dla światowych leśnych inwestycji. Miałem przyjemność być jednym ze współautorów tych interesujących badań. Zapraszamy!

Na samym początku, chciałbym podziękować Panie Profesorze za chęć wzięcia udziału w wywiadzie dla naszego bloga Monitor Leśny. Zacznijmy od pytania, dlaczego analizy inwestycji w aktywa leśne są tak naprawdę potrzebne?

„Analizy inwestycji w aktywa leśne pomagają wyjaśnić wzrost powierzchni plantacji leśnych i przyszłe prognozy dotyczące większej liczby lasów, wzrost inwestycji w przemyśle drzewnym a także rolę drewna z plantacji leśnych w zastępowaniu drewna pochodzącego z lasów naturalnych. Podczas gdy sadzone lasy mają zarówno krytyków, jak i zwolenników, ich powierzchnia i udział drewna na cele przemysłowe stale rośną.

Odkąd rozpoczęliśmy badania w 2005 r., na całym świecie zbudowano wiele nowych światowej klasy celulozowni, zwłaszcza w krajach rozwijających się. Nasze badania umożliwiły śledzenie rentowność inwestycji w aktywa leśne przez ostatnich 15 lat, chociaż nowe fabryki już istnieją lub są planowane w Azji i Finlandii. Ponadto, jak wynika z nowej politycznej obietnicy zaprezentowanej w Davos na Światowym Forum Ekonomicznym w 2020 r. odnośnie zasadzenia jednego biliona drzew, trzeba zwrócić uwagę, że sadzone lasy są postrzegane jako niezwykle ważny element w łagodzeniu zmian klimatu w średnim okresie czasu.”

Jaki był cel badawczy w Pana artykule w Journal of Forest Policy and Economics i jak wyniki tych badań mogą pomóc inwestorom i decydentom politycznym?

„Celem tych badań było zbadanie obecnych zwrotów w leśnych inwestycjach w wielu regionach na całym świecie. Przeprowadziliśmy badanie podłużne zwrotów i trendów w inwestowaniu w las, bez kosztów gruntów, dla wybranych krajów i gatunków dla roku 2017 r. Porównaliśmy te wyniki z wcześniejszymi badaniami, które przeprowadziliśmy w 2005 r., a także z inną powiązaną literaturą dotyczącą gospodarki leśnej i inwestycji leśnych. Te badania i analizy mogą pomóc inwestorom i decydentom w porównaniu zwrotów z inwestycji w aktywa leśne w poszczególnych krajach na podstawie tempa przyrostu poszczególnych gatunków drzew, kosztów i czynników wytwórczych oraz cen drewna; mogą posłużyć jako punkty odniesienia dla ważnych krajów na świecie ważnych z punktu widzenia gospodarki plantacyjnej; a także oferują gotowy szablon do bardziej szczegółowych własnych analiz na temat inwestycji w aktywa leśne.”

Jakie były główne wyniki?

„Wskaźniki wzrostu plantacji leśnych w Ameryce Południowej i towarzyszące im zwroty z inwestycji były na ogół wyższe, nawet o ponad 12%  niż w Chinach, Wietnamie i Laosie, mierząc wskaźnikiem wewnętrznej stopy zwrotu (IRR). Następnie na kolejnych miejscach uplasowały się Australia i Nowa Zelandia oraz Meksyk, z IRR około 8%. Umiarkowane plantacje leśne w USA i Europie charakteryzowały się mniejszymi IRR od 4% do 8%. Jednakże te kraje mają na ogół mniejsze ryzyko finansowe, lepiej rozwinięte rynki drzewne i lepszej jakości infrastrukturę. Zwroty z inwestycji dla większości sadzonych gatunków we wszystkich krajach oprócz Azji zmniejszyły się w 2017 w porównaniu do roku 2005″.

>> CZYTAJ TAKŻE: Leśnictwo to jest biznes!

„Gdyby uwzględnić koszty gruntów przy obliczaniu całkowitych zwrotów z inwestycji w lasy, wewnętrzne stopy zwrotu zmniejszyłyby się od około trzech punktów procentowych w przypadku sosny taeda na południu Stanów Zjednoczonych aż do ośmiu punktów procentowych  w przypadku plantacji eukaliptusa w Brazylii”

Czy w oparciu o Pana wiedzę i właśnie opublikowany artykuł warto inwestować w aktywa leśne?

„Ogólnie rzecz biorąc, inwestycje w aktywa leśne wyglądają bardzo dobrze na tle innych inwestycji. Stopy zwrotu w aktywa leśne są wyższe lub równe rządowym obligacjom i papierom wartościowym, ale mają średnio niższe stopy zwrotu niż akcje notowane na giełdzie w USA w ostatniej dekadzie. Inwestycje w aktywa leśne mają unikalny udział w portfelu inwestycyjnym, ponieważ są to aktywa, które nie są skorelowane z rynkiem akcji. Co więcej, zróżnicowanie zwrotów inwestycyjnych w akcje na rynku amerykańskim jest ogromne- prawie dwa razy wyższe niż średnie. Pomimo wahań rynek surowca drzewnego nie wydaje się aż tak niestabilny, chociaż inwestorzy z pewnością liczą na kolejne ożywienie w najbliższym czasie.

>> CZYTAJ TAKŻE: Rentowność i źródła ryzyka w globalnych inwestycjach leśnych

Jak zwykle pytanie dotyczy tego, czy trendy wysokich zwrotów na giełdzie, niskich zwrotów z obligacji i niskich zwrotów z aktywów leśnych na półkuli północnej będą dalej trwały. Jeśli inwestorzy starają się osiągnąć wysokie zwroty z akcji, może to sugerować, że warto inwestować w lasy w trudniejszych krajach w Azji lub w krajach w Ameryce Południowej i Środkowej – jeśli ryzyko może zostać ograniczone po przez staranną selekcję oraz wybraną inwestycyjną strukturę”.

I ostatnie pytanie, w jaki sposób inwestorzy i menedżerowie mogą osiągać wyższe zyski przy zakupie lasów?

Po pierwsze, nabywcy aktywów leśnych zwykle kupują grunt leśny i zapas drewna na pniu. Mogą zarobić więcej, po prostu płacąc nieco mniej niż „prawdziwa” wartość rynkowa albo za sam grunt leśny, albo za rosnący zapas na pniu, a następnie zarobić więcej, gdy dochodzi do sprzedaży drewna lub ziemi. Ceny gruntów leśnych są nieco niepewne i przynajmniej różnią się w zależności od lokalizacji, cech terenu, siły rynku drzewnego czy chęci właścicieli gruntów do ich sprzedaży. Zapasy drewna na pniu dla małych lub dużych działek leśnych są również niepewne. Dlatego też wykorzystanie niepełnej informacji/wiedzy (ang. imperfect knowledge) może pomóc inwestorom osiągnąć lepsze wyniki finansowe.

Ponadto, jeśli kawałek gruntu posiada znaczny udział niedojrzałych lub młodszych drzewostanów, kupujący mogą zwiększyć zwroty z inwestycji poprzez pozyskanie tego drewna wcześniej i uzyskanie wcześniejszych przepływów pieniężnych, zanim zaczną odnawiać te powierzchnie i ponosić kolejne wydatki. Inną realną alternatywą byłoby dzierżawienie praw do drewna zamiast nabywanie gruntów we własność. Strategia ta zmniejszyłaby początkowe koszty inwestycji, a także poprawiłaby płynność inwestycji.

>> CZYTAJ TAKŻE: Polskie firmy leśne w Skandynawii – Rafał Chudy, firma Forest Business Analytics.

Po drugie, nabywcy terenów leśnych mogą również sprzedawać niektóre mniejsze działki – powiedzmy od 5% do 10% dużego obszaru – dla HBU (po ang. znaczy to highest and best use – co oznacza jak najbardziej optymalne wykorzystanie danego kawałka gruntu, moja uwaga) – w celu zagospodarowania pod grunty rolnicze, mieszkaniowe lub komercyjne. Duże firmy z sektora przemysłu drzewnego takie jak REIT czy TIMO stosują właśnie taką praktykę. Na przykład sprzedaż służebności związanych z ochroną lasów jest bardzo powiązaną i opłacalną praktyką HBU dla niektórych właścicieli lasów i TIMO. Zasadniczo sprzedają one część praw do zagospodarowania terenu, ale zachowują prawo do zarządzania lasem w celu produkcji drewna lub innego wykorzystania zasobów naturalnych. Wówczas lasy zwykle muszą pozostać lasami, które mogą przynieść takie stopy zwrotu, jak obliczono tutaj, chociaż służebność związane z ochroną lasów zwykle determinują naturalną gospodarkę leśną, a nie gospodarkę plantacyjną.

Po trzecie, zarządcy terenów leśnych mogą osiągnąć lepsze wyniki finansowe będąc lepszymi zarządzającymi niż przeciętni menadżerowie, np. na skutek posiadania terenów leśnych z wyższymi wskaźnikami wzrostu biologicznego, niższymi kosztami lub lepszą polityką sprzedaży drewna. Ktoś oczywiście musi być poniżej średniej, ale może to dotyczyć wielu małych właścicieli lasów, a nie dużych inwestorów. Jednak nadal jest to dyskusyjne. Mali właściciele mogą sami zarządzać swoimi lasami w skutek czego mogą mieć niższe koszty niż TIMO i REIT, a zatem większą wewnętrzną stopę zwrotu z inwestycji (IRR), a nawet wyższą rentę gruntową (ang. Land Expectation Value (LEV).

W powiązanej strategii właściciele gruntów mogą starać się aby posiadać grunty i nieruchomości o wysokiej jakości; może to faworyzować drobnych, selektywnych właścicieli. Geograficzna dywersyfikacja portfela może jednak zapewnić dużym właścicielom więcej korzyści w zmniejszaniu ogólnego ryzyka dla inwestycji leśnych dotkniętych klęskami żywiołowymi, takimi jak pożary, huragany, patogeny czy owady.

>>CZYTAJ RÓWNIEŻ: Leśne fundusze inwestycyjne – czyli co powinieneś o nich wiedzieć

Wreszcie, można także zarabiać więcej na inwestycjach leśnych na skutek dywersyfikacji strumienia przychodów płynącego z zarządzania innymi, niż analizowanymi w naszej pracy, produktami i usługami leśnymi. Chociaż produkty i usługi niedrzewne są uznawane za niewielkie, możliwości związane z ich użytkowaniem szybko rosną. Służebności związane z ochroną lasów to na przykład jeden rodzaj takich płatności niedrzewnych. Powszechne dzierżawy myśliwskie na południu Stanów Zjednoczonych to inny przykład. Możliwości spieniężenia zapasów dwutlenku węgla powoli rosną i są bardziej obiecujące w miarę pogarszania się skutków zmian klimatu, gdyż wtedy rośnie zapotrzebowanie na środki przyczyniające się przeciwdziałaniu zmianom klimatycznym co powiązane jest z większą aktywnością programów rządowych dotyczących zmian klimatu ”

Profesor Frederick Cubbage będzie prelegentem podczas Międzynarodowej Konferencji Biznesu Leśnego (1-3 czerwca 2020), gdzie zaprezentuje dwie prezentacje:

• Trendy inwestycyjne w leśnictwie: burze na Wall Street a globalne szanse
• Projektowanie globalnych i regionalnych perspektyw dla sadzonych lasów w ramach współdzielonych ścieżek społeczno-ekonomicznych (ang. shared socioeconomic pathways). 

Źródło: Cubbage, F., Kanieski, B., Rubilar, R., Bussoni, A., Olmos, V.M., Balmelli, G., Donagh, P. Mac, Lord, R., Hernández, C., Zhang, P., Huang, J., Korhonen, J., Yao, R., Hall, P., Del La Torre, R., Diaz-Balteiro, L., Carrero, O., Monges, E., Thu, H.T.T., Frey, G., Howard, M., Chavet, M., Mochan, S., Hoeflich, V.A., Chudy, R., Maass, D., Chizmar, S., Abt, R., 2020. Global timber investments, 2005 to 2017. For. Policy Econ. 112, 102082. 

Profesor Frederick Cubbage jest profesorem na Wydziale Leśnictwa i Zasobów Środowiska Uniwersytetu Stanowego w Karolinie Północnej. Jest współautorem ponad 500 artykułów i publikacji, 3 książek i 500 profesjonalnych przemówień na temat globalnych inwestycji w leśnictwie, zasobów naturalnych i polityki ochrony środowiska oraz agroleśnictwa. Był współzałożycielem fundacji, która zarządzała majątkiem ponad 15 milionów dolarów przeznaczonych na granty badawcze. Jest dyrektorem konsorcjum Southern Forest Assessment Consortium (SOFAC), które założył w 1994 r. SOFAC jest instytucją zajmującą się modelowaniem i inwestycjami na rynku produktów drzewnych, w której uczestniczy około 25 prywatnych przedsiębiorstw przemysłowych i państwowych organizacji leśnych. Professor Cubbage wykłada przedmiot ekonomiki leśnictwa i politykę zasobów naturalnych.

Fred był pracownikiem służby leśnej w Kentucky przez 2 lata; profesorem na Uniwersytecie w Georgii przez 10 lat; ekonomistą i kierownikiem zespołu ds. prac badawczych w służbie leśnej przez 5 lat; dziekanem wydziału leśnego w Karolinie Północnej przez 10 lat; a teraz przez ponad 15 lat jest profesorem na Uniwersytecie Stanowym w Karolinie Północnej. Profesor Cubbage jest absolwentem studiów licencjackich z Uniwesytetu Stanowego w Iowa i studiów magisterskich z nauk leśnych na Uniwersytecie w Minnesocie. Profesor Fred Cubbage pełnił również funkcję prezesa Stowarzyszenia Leśników Amerykańskich w 2017 roku.