- Nielegalne polowania na wilki w Szwecji.
Pomiędzy latami 2011-2017 zniknął więcej niż co piąty wilk w Szwecji, większość z powodu nielegalnych polowań.
To pokazuje nowa praca badawcza opublikowana w
https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0006320719311498
Naukowcy ze stacji badawczej Grimsö przy Sveriges lantbruksuniversitet, SLU, pod kierownictwem doc. Olofa Liberg, zbadali dane dotyczące 444 wilków, mających rewiry i zidentyfikowanych przy pomocy DNA. Dane zbierano w czasie corocznych inwentaryzacji wilków w latach 2011-2017 oraz z informacji otrzymywanych dzięki nadajnikom GPS, nałożonym na pewne osobniki wilka.
W latach 2011-2017 wzrosła ilość wilków które znikały i oprócz przyczyn naturalnych, wypadków drogowych, legalnych polowań licencyjnych czy ochronnych i nielegalnych ale odkrytych polowań, rewiry wilcze pustoszały bez określenia przyczyn.
Naukowcy obliczyli że w tych latach zniknęło 2,2 więcej wilków niż te odstrzelone na polowaniach legalnych i przeciętnie znikało bez ustalenia przyczyn 21% rocznej populacji wilczej.
Większość tych przypadków była efektem polowań nielegalnych, na co wskazywała m.in. analiza ruchów osobników wilka zaopatrzonych w nadajniki GPS.
Z ilości 444 wilków odrzucono 101 osobników które po pewnym czasie przestały spełniać kryteria wilków z rewirem. Pozostałe 343 wilki zostały określone jako 103 wilki zabite na polowaniach legalnych, 31 wilków które zginęły w wypadkach drogowych lub z przyczyn naturalnych, 20 wilków stwierdzonych jako zabitych nielegalnie oraz 189 wilków które po prostu zniknęły.
Ilość wilków które ginęły w wypadkach drogowych lub z przyczyn naturalnych pozostawała w latach 2011-2017 na niezmienionym poziomie, zwiększała się natomiast ich śmiertelność spowodowana przez zarówno polowania legalne jak i w niewyjaśnione zniknięcia.
Te ostatnie wynosiły w latach 2011-2017 przeciętnie 21% badanych osobników wilka a w ostatnim 2017 roku aż 24%.
Nielegalne polowania na wilki maleją gdy dopuszcza się legalne polowania, taki jest jeden z wniosków grupy badaczy.
- Ciekawym rezultatem jest ten który wskazuje że ilość zniknięć wzrastała ze wzrostem populacji oraz malała ze wzrostem polowań legalnych, mówi Olof Liberg. Im większa była populacja wilków tym więcej ich znikało i im więcej osobników wilka padało na polowaniach legalnych, tym mniej znikało później na polowaniach nielegalnych.
W swoich końcowych wnioskach naukowcy stwierdzają iż szczegółowe dane dotyczące badanych osobników wilka dały możliwość oceny przyczyn ich śmierci.
Śmiertelność wilków w Szwecji jest w tej chwili tak duża że wzrost populacji wilczej zatrzymał się. Przyczyną tej stagnacji są nielegalne polowania. Efektem jest powstanie sytuacji w której szwedzka populacja wilków znajduje się bardzo blisko poziomu określonego przez Dyrektywę środowiskową UE jako najmniejszy dopuszczalny poziom zachowania populacji wilka.
Ciekawy wywiad przeprowadziło czasopismo Svensk Jakt z Olofem Liberg.
Tutaj wypada zaznaczyć iż Olof Liberg wielokrotnie oddziaływał na redaktorów tego pisma jak czerwona płachta na byki, mówiąc i pisząc o nielegalnych polowaniach na wilki i składając winę na szwedzkich myśliwych.
Pytanie:
W jaki sposób doszliście do cyfry 21%?
Odpowiedź:
Oparliśmy się na materiale dotyczącym inwentaryzacji wilków z rewirami. Jest to jedyna grupa wilków którą można śledzić z roku na rok, bo wilki z rewirami są stałymi ich mieszkańcami. Länsstyrelserna (urzędy wojewódzkie) śledziły sytuację z roku na rok a my zrobiliśmy zestawienie dla całego kraju.
P: Czy możecie być pewni że zniknięte wilki nie zostały np. skopane na śmierć przez łosie, zginęły w wyniki świerzbu, w walkach o rewir czy po prostu utonęły przechodząc przez zlodowaciałe rzeki czy jeziora?
O: Jasne że nie możemy być pewni w stosunku do każdego osobnika ale tutaj mówimy o cyfrze 21% rocznie wilków z rewirami. Gdybyśmy mieli tak dużą śmiertelność naturalną, to na pewno byśmy to zauważyli. Sprawdzaliśmy wszystkie ewentualności, łącznie z emigracją wilków do Norwegii. W przypadku śmierci naturalnej odnajdujemy na ogół obrożę z nadajnikiem i taka śmiertelność waha się w granicach 2-4%. W zasadzie ta śmiertelność zmniejsza się w ostatnich latach.
P: Nie jesteś socjologiem ale czy masz jakąś teorię dlaczego tak się dzieje?
O: Inni badacze w Szwecji, Norwegii i Finlandii próbowali już odpowiedzieć na to pytanie. Głównym problemem jest brak zgody na istnienie populacji wilka i wielu ludzi żyjących na terenach z nimi jest głęboko niezadowolonych z rozwoju sytuacji, zwłaszcza gdy populacja wilków rośnie. Najważniejszym czynnikiem w naszych badaniach jest wielkość populacji wilków, im jest ona większa tym więcej osobników znika. Ale ten wzrost nie jest proporcjonalny do wzrostu populacji. Gdy mieliśmy 200 wilków znikało corocznie około 20 osobników czyli 10%. Teraz mamy od 300-400 osobników i znika co roku od 60 do 80 wilków. Wzrost populacji zachęca jakby do wzrostu polowań nielegalnych.
P: Czy ważasz że polowania legalne zmniejszają polowania nielegalne?
O: Tak, jeżeli mamy zwiększoną ilość odstrzałów na polowaniach legalnych, zarówno licencyjnych jak i ochronnych, to wpływa to na zmniejszenie polowań nielegalnych. Jednym z końcowych wniosków jest fakt że ilość polowań nielegalnych byłaby prawdopodobnie większa bez pewnej ilości polowań legalnych. Jeżeli założymy iż przyczyna polowań nielegalnych leży w negatywnych odczuciach w stosunku do wilka, to łatwo zrozumieć że zwiększająca się populacja wilcza prowokuje do polowań nielegalnych.
Olof Liberg jest naukowcem twierdzącym wielokrotnie iż polowania nielegalne, kłusownictwo wilcze, wzrasta w Szwecji i jest to powodem stagnacji szwedzkiej populacji wilka. Nie był on i nie jest on faworytem naukowym dotyczącym problematyki wilczej wśród szwedzkich myśliwych oraz wśród czytelników czasopisma Svensk Jakt.
Ale ostatnią, cytowaną pracą zdobył jakby ich uznanie bo potwierdził skuteczność polowań legalnych na wilki, licencyjnych i ochronnych, na zbudowanie społecznej akceptacji dla istnienia określonej wielkości populacji wilka a tym samym zmniejszenia skali kłusownictwa w odniesieniu do tego gatunku.
Do końca marca tego roku przeprowadzane jest zbieranie śladów wilczych typu DNA na terenie całej Szwecji. Zdecydowana większość prób przesyłanych do naukowców z SLU jest dziełem pracy szwedzkich myśliwych. Do tej pory stwierdzono obecność na terenie Szwecji 329 wilków i ta ilość przekracza minimalny stan populacji wilczej, ustalony przez urząd państwowy Naturvårdsverket (szwedzka GDOŚ) na 300 osobników wilka.
Przy okazji takiego zbierania można postawić polskie pytanie: Dlaczego najbardziej rozbudowana w Unii Europejskiej administracja lasów państwowych nie zdobyła się do tej pory na podobną akcję? Może wtedy poznalibyśmy wreszcie w miarę konkretną cyfrę dotyczącą wielkości populacji polskich wilków?
Cyfrę podstawową przecież dla zarówno tematyki ochrony wilka jak i tematyki zarządzania populacją wilczą.
Zdjęcie: wolf animal