Monitor przyrodniczo-leśny. Marzec 2024.
Polowania ochronne na lisy rude w parkach narodowych.
Urząd Wojewódzki, Länsstyrelsen) w województwie, län, Norrbotten (północna Szwecja), wydał zgodę na polowania ochronne na lisy rude w parkach narodowych Padjelanta, Sarek, Stora Sjöfallet i Pieljekaise oraz w górskim rezerwacie przyrody Pärlälven.
Polowanie mają przeprowadzić pracownicy urzędu i odbędzie się ono na terenach Gór Skandynawskich powyżej granicy upraw w okresie od 15 kwietnia do 15 maja 2024 roku.
Myśliwi mają pozwolenie na przewóz broni 1, 2 lub 3 klasy oraz broni śrutowej w pojazdach mechanicznych na terenach parków narodowych, a polowanie może być prowadzone przy pomocy skuterów śnieżnych i helikopterów na terenie całego województwa, län) Norrbotten.
Przed planowanym polowaniem należy skontaktować się z właściwymi zarządami terenów wiosek saamijskich.
Celem polowań ochronnych jest zapobieganie zabijaniu i wypychaniu z terenów lisów polarnych przez lisy rude. Pisałem o tym przed czterema laty w https://m.facebook.com/193824924057726/posts/2825518827554976/
Dodatkowe korzyści z polowań na lisa rudego powinna również odnieść gęś mała Anser erythropus, gatunek zagrożony wyginięciem.
Źródło: https://svenskjakt.se/start/nyhet/rodrav-ska-jagas-med-hjalp-av-helikopter/
Obniżono wymagania dotyczące polowań ochronnych na duże drapieżniki.
Szwedzka Agencja Ochrony Środowiska ogłosiła wprowadzenie nowych wytycznych dotyczących polowań ochronnych na duże drapieżniki.
Dotychczasowe wymagania dotyczące czterech ataków drapieżnika na zwierzęta domowe, sprowadzają się teraz do dwóch ataków.
W przypadku podjęcia pewnych środków zapobiegawczych, np. ogrodzenia i na terenach szczególnie wrażliwych, może wystarczyć jeden atak na wydanie pozwolenia na polowanie ochronne.
Nowe wytyczne dotyczą polowań ochronnych w przypadku ataków wilków, niedźwiedzi i rysi na zwierzęta domowe i psy.
W ramach prac przygotowawczych nad nowymi przepisami Centrum ds. szkód w dzikiej przyrodzie zaproponowało, aby psy myśliwskie nosiły kamizelki ochronne, co spotkało się z krytyką dwu szwedzkich związków łowieckich oraz urzędów wojewódzkich, Länsstyrelser. Ta propozycja pozostała na papierze.
Wytyczne dotyczące polowań ochronnych po atakach na zwierzęta domowe:
-Pozwolenie na polowanie ochronne może zostać wydane, jeżeli w okresie 12 miesięcy udokumentowane zostaną dwa lub więcej ataków wilków, rysi lub niedźwiedzi na owce lub kozy na obszarze odpowiadającym wielkości przeciętnego rewiru bytowania drapieżników.
-Można zezwolić na polowanie ochronne w przypadku jednego ataku na bydło lub konie.
-Można zezwolić na polowanie ochronne w przypadku jednego ataku wewnątrz ogrodzenia chroniącego przed drapieżnikami.
Wytyczne dotyczące polowań ochronnych po ataku na psy.
-Pozwolenie na polowanie ochronne może zostać wydane, jeżeli w okresie 12 miesięcy udokumentowane zostaną dwa lub więcej ataków niedźwiedzia, wilka lub rysia na psy na obszarze odpowiadającym wielkości przeciętnego rewiru lub obszaru ich bytowania.
-Polowanie ochronne może zostać wydane w przypadku jednego ataku na psa z kamizelką ochronną, psa prowadzonego na smyczy, psa pod nadzorem w zagrodzie lub psa podczas trwającego poszukiwania zwierzyny zranionej przez ruch drogowy.
Wytyczne dotyczące polowań ochronnych na migrujące wilki.
-Pozwolenie na polowanie ochronne może zostać wydane, jeśli w okresie 12 miesięcy udokumentowane zostaną cztery lub więcej ataków migrujących wilków na owce lub kozy na obszarze odpowiadającym wielkości przeciętnego rewiru lub obszaru bytowania drapieżnika.
-Pozwolenie na polowanie ochronne może zostać wydane, jeśli w okresie 12 miesięcy udokumentowane zostaną dwa lub więcej ataków migrujących wilków na bydło lub konie na obszarze odpowiadającym wielkości przeciętnego rewiru lub obszaru bytowania drapieżnika.
-Pozwolenie na polowanie ochronne może zostać wydane, jeśli w okresie 12 miesięcy udokumentowane zostaną cztery lub więcej ataków wilka-imigranta na psa na obszarze odpowiadającym wielkości przeciętnego rewiru lub obszaru bytowania drapieżnika.
-Pozwolenie na polowanie ochronne może zostać wydane, jeżeli w okresie 12 miesięcy miały miejsce dwa udokumentowane ataki wilka-imigranta na psa z kamizelką ochronną na obszarze odpowiadającym wielkości przeciętnego rewiru lub obszaru bytowania drapieżnika.
-Można zezwolić na polowanie ochronne, jeśli jeden atak wilka-imigranta miał miejsce wewnątrz ogrodzenia chroniącego przed drapieżnikami.
-Pozwolenie na polowanie ochronne może zostać przyznane w przypadku jednego ataku wilka-imigranta na psa trzymanego na smyczy, psa pod nadzorem w zagrodzie lub psa podczas poszukiwania zwierzyny zranionej przez ruch drogowy.
Szwedzka Agencja Ochrony Środowiska informuje, że ważne jest, aby zrozumieć, że przedstawione przepisy dotyczą wytycznych, a nie zasad.
Decyzje o pozwoleniach podejmują Urzędy Wojewódzkie, Länsstyrelserna.
Źródło: https://svenskjakt.se/start/nyhet/kraven-for-skyddsjakt-pa-rovdjur-sanks/
Wyrok w sprawie o skłusowanie wilka.
Pisałem o tej sprawie sądowej przed dwoma tygodniami i dotyczyła ona skłusowania wilka na lodzie zamarzniętego jeziora, po pościgu skuterem śnieżnym.
https://www.facebook.com/share/p/xqMRDkEqgqANQ4eD/?mibextid=WC7FNe
W dniu 9 marca 2019 roku dwie osoby były świadkami zdarzenia na zamarzniętym jeziorze Amugen, na granicy województw, län, Dalarna i Gävleborg w środkowej Szwecji.
Wilk był przepędzany przy pomocy skutera śnieżnego i kierowca kilkakrotnie zatrzymywał się i podnosił broń w kierunku wilka.
Jeden ze świadków stanął później twarzą w twarz z kierowcą skutera, który gonił wilka, oraz z kierowcą innego, niebieskiego skutera, który dołączył się dalej na lodzie jeziora, a którego widać na zdjęciach świadka z telefonu komórkowego, siedzącego z czymś, co wygląda na tuszę martwego wilka trzymanego na kolanach.
W ciągu pięciu lat dochodzenia policyjnego nigdy nie znaleziono martwego wilka, użytej broni ani niebieskiego skutera.
Natomiast podążając bezpośrednio po zdarzeniu śladami na śniegu, policja odkryła krew, której DNA wskazywało na młodego samca wilka z rewiru Sjösveden. Jego krew znaleziono także dalej, przy autostradzie w lesie.
Dla dwudziestokilkuletniego mężczyzny, który był jedynym oskarżonym przez prokuratora Andersa Gustafssona po prawie pięciu latach śledztwa, proces dotyczył przede wszystkim tego, co robił w okolicy jeziora danego dnia, około pięć lat temu – i czy to on siedział na niebieskim skuterze z tuszą wilka na kolanach.
Prokurator uważał, że zdjęcie z telefonu komórkowego świadka jest wystarczającym dowodem jego winy, czemu oskarżony mężczyzna cały czas zaprzeczał.
Obrońca, adwokat Magnus Lundh mówi:
-Narodowe Centrum Kryminalistyczne (NFC) oceniło jakość zdjęcia na plus jeden w swojej skali -4 do +4. To za mało i nie wystarcza. A co robił w okolicy jeziora? To teren posiadłości leśnej jego rodziców z ich domem letnim i miał prawo tam być.
Na podstawie zdjęcia i innych dowodów prokurator wniósł o skazanie mężczyzny na karę więzienia z możliwością ustalenia kary na okres 1 roku.
Ponadto musiałby zapłacić Agencji Ochrony Środowiska 61.578 SEK z tytułu odszkodowania.
Zarzuty dotyczyły poważnego przestępstwa łowieckiego lub ewentualnie poważnego paserstwa łowieckiego.
Prokurator twierdził, że mężczyzna, co do którego nie uważa się, że był tym, który zastrzelił wilka, umyślnie brał udział w polowaniu, a następnie zajął się tuszą martwego wilka.
Na pytanie, czy dowody łączą mężczyznę z przestępstwem, prokurator odpowiedział bezpośrednio po rozprawie:
– Tak, w każdym razie ja tak uważam. W akcję zaangażowanych było oczywiście więcej osób, ale na postawienie ich przed sądem zabrakło mi dowodów.
Na rozprawie sądowej mężczyzna zaprzeczał udziałowi w przestępstwie.
Sąd rejonowy w Mora (to miejscowość z metą Biegu Wazów) skazał go karę pozbawienia wolności w zawieszeniu oraz 200 godzin pracy społecznej.
Sąd oddali również żądanie odszkodowania na rzecz Szwedzkiej Agencji Ochrony Środowiska w wysokości 62.578 SEK.
Ponadto sąd stwierdził, że policja i prokurator nie potrafili zakończyć dochodzenia w odpowiednim czasie, tak aby sąd mógł wydać wyrok już w roku 2021, a nie dopiero kilka lat później.
Obrońca, adwokat Magnus Lundh zapowiedział odwołanie od wyroku.
Źródło: https://svenskjakt.se/start/nyhet/just-nu-man-doms-for-grovt-jaktbrott-pa-varg/
Czy można odmówić wypłacania zasiłku dla bezrobotnych, jeżeli bezrobotny jest czasowo zatrudniony przez policję jako myśliwy poszukujący zranionej w wypadku drogowym zwierzyny?
To interesujące pytanie dotyczy sytuacji myśliwej Melinda Hermansson, której szwedzka kasa dla bezrobotnych odmawiała zasiłku przez trzy miesiące, ponieważ w tym okresie była okresowo zatrudniana przez policję w celu poszukiwania zranionej w ruchu drogowym zwierzyny.
Dyskusję z urzędnikami zakończyły się pomyślnie dla Melindy, która przedstawiła decyzję innej regionalnej kasy dla bezrobotnych, wypłacającej zasiłki w podobnej sytuacji.
Instytucją krajową, nadzorującą pracę 24 regionalnych kas dla bezrobotnych jest szwedzka Agencja Ubezpieczeń od Bezrobocia, IAF, czasopismo Svensk Jakt poprosiło więc o odpowiedzi na pytanie, dlaczego tak się stało.
Carolina Stiwenius, szefowa działu prawnego w IAF, odpowiedziała na pytania.
-Nie było wcześniej przypadków, w których prawo do zasiłku dla bezrobotnych dla myśliwych poszukujących zwierzynę było poddawane ocenie w jakimkolwiek kontekście. Z tego powodu można przyjąć, że rzadziej ubiegają się o zasiłek dla bezrobotnych kandydaci, którzy mają lub mieli takie zadania.
-Nie ma też specjalnych przepisów dotyczących ubezpieczenia na wypadek bezrobocia, które miałyby zastosowanie do tej grupy, a IAF również nie zapoznał się z żadnymi orzeczeniami dotyczącymi tej kwestii. W każdym indywidualnym przypadku należy jednak dokonać oceny okoliczności i każda decyzja może być zaskarżona. Jest prawdopodobne, że sytuacja osób, które podejmują się zadań jako myśliwi poszukujący zranionej zwierzyny, wygląda zupełnie inaczej.
-Wkrótce zostanie wprowadzone nowe ubezpieczenie na wypadek bezrobocia. Wynagrodzenie będzie uzależnione od zarobków, a nie od pracy. Oznacza to, że warunek pracy zostaje zastąpiony warunkiem dochodu i kasy ubezpieczeniowe dla bezrobotnych będą miały dostęp do miesięcznych deklaracji pracodawców zawierających informacje o dochodach na poziomie indywidualnym w celu oceny prawa do odszkodowania. Wraz z tymi zmianami zmienią się potrzeby i znaczenie zaświadczeń pracodawców, w tym przypadku od policji.
Ryzyko powodzi na terenach miejskich – koncerny energetyczne chcą usunąć bobry.
Bobry stwarzają ryzyko powodzi na obszarze miejskim Boden. (https://en.m.wikipedia.org/wiki/Boden,_Sweden), gminy i miasta w północnej Szwecji.
W związku z tym spółka Bodens energi AB ubiega się o zezwolenie na polowanie na bobry przy pomocy pułapek szokowych (uderzeniowych).
Jesienią ubiegłego roku przedsiębiorstwo energetyczne otrzymało zgodę Urzędu Wojewódzkiego (Länsstyrelsen) w Luleå na polowanie na bobry za pomocą pułapki uderzeniowej. Zginęły wtedy dwa bobry, ale teraz firma Bodens Energi AB odkryła, że na tym obszarze nadal żyją bobry.
Istnieje ryzyko, że powalone przez bobry drzewa trafią do śluz, które regulują poziom wody w centrum Boden i trzech okolicznych jeziorach.
-Ponieważ bobry są tak blisko elektrowni, będziemy mieć dużo pływającego drewna albo w najgorszym przypadku tamę zbudowaną przez bobry. Wiosenne powodzie są krytyczne i drzewa mogą zablokować włazy wlotowe elektrowni, co z kolei podniosłoby poziom wód w jeziorach i stworzyło ryzyko powodzi w gminie i mieście Boden, mówi Mattias Jaako, dyrektor ds. eksploatacji i konserwacji w Bodens Energi AB.
Länsstyrelse w Luleå nie podjęło jeszcze decyzji o polowaniu ochronnym.
Źródło: https://svenskjakt.se/start/nyhet/risk-for-oversvamning-i-tatort-energibolag-vill-skyddsjaga-baver/
W ciągu dziesięciu lat populacja kormoranów w Szwecji niemal się podwoiła.
Od ostatniej inwentaryzacji w 2012 r. szwedzka populacja kormoranów niemal się podwoiła. Według zestawienia ogólnokrajowej inwentaryzacji z 2023 roku naliczono 74.767 gniazd w 224 koloniach.
Szwedzki Uniwersytet Rolniczy (SLU) na zlecenie Szwedzkiej Agencji Ochrony Środowiska, Naturvårdsverket, sporządził ogólnokrajową listę dotyczącą kormoranów gniazdujących w Szwecji. Ostatnia inwentaryzacja populacji kormoranów na poziomie krajowym miała miejsce w 2012 roku.
– Wiele województw (län) prowadzi na bieżąco inwentaryzację kormoranów, ale ważne jest, aby na bieżąco przeprowadzać również inwentaryzację ogólnokrajową. Umożliwia to między innymi ocenę zarządzania kormoranami, stwierdziła Mona HansErs, z Naturvårdsverket.
Według zeszłorocznej inwentaryzacji, 2023, było w Szwecji 74.767 gniazd w 224 koloniach i można to porównać z 40.958 gniazdami i 169 koloniami w 2012 roku.
W raporcie SLU badacze stwierdzają także, że wyniki inwentaryzacji należy traktować jako minimalną liczbę gniazdujących kormoranów w kraju, ponieważ inwentaryzacja w niektórych koloniach odbywa się z pewnej odległości i po sezonie lęgowym, a więc mogły zostać pominięte aktywne gniazda.
Największy wzrost liczby gniazd i kolonii odnotowano w województwach Kalmar, Blekinge, Västra Götaland i Östergötland län. Największy odsetek populacji występuje w województwie Kalmar län (to län z wyspą Olandią), gdzie kormorany gnieżdżą się na poziomie 19,3%.
Spośród wszystkich zinwentaryzowanych gniazd i rodzin około 10.000 gniazd znaleziono w 77 koloniach w systemach słodkowodnych.
Według zestawienia SLU populacja lęgowa kormorana w Szwecji składa się z kormorana zwyczajnego Phalacrocorax carbo carbo oraz kormorana Phalacrocorax carbo sinensis z koloniami głównie wśród wód śródlądowych.
Jak wynika z inwentaryzacji, jedynie w Dalarna län i Jämtland län, w środkowo-północnej Szwecji, kormorany nie rozmnażały się. W Szwecji mamy 21 województw, län.
Kormorany podlegają w Szwecji ochronie i poszczególne urzędy wojewódzkie, länsstyrelser, wydają w razie potrzeby pozwolenia na polowania ochronne.
Pisałem kilka lat temu na podobne tematy w https://www.forest-monitor.com/pl/kormorany-archipelagu-sztokholmskiego-co-z-nimi-zrobic/ i sytuacja nie zmieniła się na lepsze w stosunkach ludzie – kormorany.
Źródło: https://svenskjakt.se/start/nyhet/skarvpopulationen-nara-fordubblad-pa-tio-ar/
https://www.naturvardsverket.se/data-och-statistik/vilt/storskarv/
Zderzenie samochodu z łosiem kosztowało sporo dla kierowcy.
W tym przypadku doszło do zderzenia sztokholmskiego kierowcy wracającego z z kilkudniowego wypoczynku w górach, w gminie Krokom w Jämtland w środkowo-północnej Szwecji.
Jego samochód zderzył się z łosiem, ale kierowca sądząc, że w zdarzeniu nie został uszkodzony ani łoś, ani samochód, pojechał dalej.
Dopiero dwa dni później, gdy odkrył wgniecenie w przednim błotniku, skontaktował się ze swoją firmą ubezpieczeniową, która stwierdziła, że musi zgłosić sprawę na policję, aby otrzymać odszkodowanie za szkodę.
Policja sporządziła jednak protokół dotyczący przestępstwa łowieckiego, ponieważ prawo mówi, że kierowca pojazdu mechanicznego, który zderza się z określoną zwierzyną, w tym z łosiem, ma obowiązek oznaczyć miejsce wypadku i niezwłocznie zgłosić sprawę policji.
W sądzie rejonowym w Östersund, kierowca wyjaśnił, że nie wiedział, że musi zgłosić natychmiast wypadek, ocenił też, że łośowi nic się nie stało.
Zdaniem Sądu Rejonowego to drugie nie ma znaczenia. Ustalenie, czy dzikie zwierzę jest ranne, czy nie, wymaga umiejętności, a nie każdy jest w stanie dokonać dokładnej oceny obrażeń zwierzęcia w podobnym przypadku.
Sąd uważał, kierowca powinien po potrąceniu łosia dowiedzieć się, co obowiązuje w związku z takim zdarzeniem i niedopełnienie tego obowiązku jest rażącym zaniedbaniem.
Standardową karą za wykroczenie jest 40-dniowa grzywna, ale okolicznością łagodzącą był fakt, że kierowca zgłosił wypadek z udziałem dzikiej zwierzyny od razu po zorientowaniu się, co się stało.
W związku z tym został skazany na 30 dziennych grzywien w wysokości 270 SEK/dzień.
Musi także wpłacić 1000 SEK na fundusz dla ofiar przestępstw.
(1 SEK – 0,38 PLN)