Las Polski zaprasza do dyskusji.

Panowie Kazimierz Rykowski i Janusz Zaleski sformułowali w Lesie Polskim nr. 6/2018 oraz w artykule zatytułowanym „ Polityka leśna czyli krajobraz w trakcie bitwy II” interesujące pytania zapraszające do dyskusji na łamach czasopisma Las Polski.

Oto one:

– Jak polityka leśna i narzędzia, którymi dysponuje, lub które może stworzyć w postaci regulacji prawnych, powinna wzmocnić elastyczność lasów i ich zdolności przystosowawcze do zmian klimatycznych oraz przyczynić się do integracji polityki państwa, a także strategii i planowania gospodarczego ze stanem klimatu? „Historyczny kataklizm” z sierpnia 2017 r. stał się bardziej okazją do wykazywania sprawności działania LP i braku dla tej organizacji alternatywy niż szansą na nową politykę zagospodarowania „klęsk żywiołowych” i poszukiwaniem sposobów adaptacji lasów i gospodarki leśnej do zjawisk, które są nie do uniknięcia w przyszłości.

– Jak lasy i gospodarka leśna powinny uczestniczyć w polityce energetycznej państwa i zwiększać udział źródeł odnawialnych w miksie energetycznym? Sztandarowy program Leśnych Gospodarstw Węglowych wg zarządzenia nr 2 z 2017 r. jest z perspektywy podstaw naukowych i potencjalnych możliwości gospodarki leśnej w ochronie klimatu nieporozumieniem. Nieśmiałym krokiem w dobrym kierunku staje się natomiast zaangażowanie LP w budownictwo drewniane i promocja drewna.

– Jak lasy i gospodarka leśna mogą wzmocnić ochronę i odnawianie zasobów wodnych i przywracać lub zachować właściwe relacje/stosunki hydrologiczne w ekosystemach i ograniczać degradację naturalnych habitatów oraz redukować straty różnorodności biologicznej? Osiągnięcia małej retencji w lasach są efektem programów uruchomionych 20 lat temu, które zainicjowały tzw. ekologizację gospodarki leśnej. Perspektywa zmian klimatycznych nakazuje zintegrowanie planów małej i dużej retencji z udziałem lasów i gospodarki wodnej na poziomie zlewni i krajobrazu.

– Jak zagospodarowanie lasów może przyczyniać się, wzmacniać lub podtrzymywać przeorganizowywanie całej gospodarki w kierunku „zielonej ekonomii” i szerzej – bioekonomi kraju? W praktyce powinno się to sprowadzić do wspólnej polityki gospodarki leśnej i przemysłu drzewnego, tzn. całego sektora leśno-drzewnego i ochrony przyrody w lasach, bardziej efektywnego wykorzystania specjalnie produkowanej biomasy drzewnej bez uszczerbku dla ekosystemów leśnych, a szerzej – do poszukiwania sposobów na oddzielenie/odizolowanie wzrostu gospodarczego od degradacji środowiska.

– W jaki sposób polityka leśna powinna podnieść rangę lasów w zagospodarowaniu przestrzennym kraju, a rolę leśnictwa w gospodarce narodowej? Wszystkie dotychczasowe programy rozwoju poprzedniej i obecnej władzy nie doceniają, bagatelizują i w niedopuszczalny sposób marginalizują znaczenie 1/3 kraju pokrytej lasami. Wszystkie wysiłki polityczne skupiono na obronie „wyższości leśnictwa nad ochroną przyrody” w Puszczy Białowieskiej.

– Jak gospodarka leśna, zarówno państwowa, jak i prywatna, powinna zaspokajać rosnące potrzeby przemysłu drzewnego i nie hamować jego rozwoju limitami sprzedaży drewna, nie marginalizując przy tym zadań środowiskowych, ochrony przyrody, krajobrazu, zasobów wodnych i miejsc rekreacji? Polska ciągle czeka na zintegrowanie gospodarki leśnej i zadrzewień (drzewa poza lasami) z zagospodarowaniem przestrzennym kraju.

– Jak polityka leśna powinna wpływać na obszary odległe od miejsc występowania lasów, zwłaszcza takich jak tereny aglomeracji miejskich i przemysłowych, oraz jak kształtować warunki życia społeczeństw nie tylko lokalnych? Czy zadania związane z zalesieniami i zadrzewieniami nie powinny być w kręgu zainteresowania (…i od- powiedzialności) leśnictwa państwowego, tak ażeby w świadomości społecznej nie pozostała jedynie akcja oddrzewiania kraju w postaci regulacji „lex Szyszko”…

– Jak zapewnić realizację polityki leśnej państwa przez Lasy Państwowe? Jaka forma organizacyjna i sposób zarządzania oraz zapewnienia społecznego nadzoru nad Lasami Państwowymi byłyby najskuteczniejsze?

– Jaka powinna być rola nauk leśnych/nauki w kształtowaniu kierunków rozwoju leśnictwa i Lasów Państwowych oraz w rozwiązywaniu bieżących problemów gospodarki leśnej?

– W jaki sposób kreować cele i zadania leśnictwa, by zapewnić równowagę między ustawowo zapisanymi funkcjami lasu? Jaką politykę i gospodarkę powinny prowadzić Lasy Państwowe na terenach szczególnie wrażliwych lub przyrodniczo cennych i objętych ochroną przyrody?

– Jak mają się powyższe zadania do priorytetów przyjętych od dwóch lat przez DGLP w postaci m.in. „powszechnej, całościowej inwentaryzacji różnorodności biologicznej” oraz kompletowania „dziedzictwa kulturowego Puszczy Białowieskiej”, wartościowania nieruchomości leśnych, monitorowania legalności wprowadzania do obrotu drewna, termomodernizacji budynków PGL LP czy tworzenia i promocji sklepów z dziczyzną (sztandarowy projekt LGW i organizacji Składnic Energetycznych będzie przedmiotem poszerzonej analizy)?

Autorzy artykułu i pytań byli przez długie latach decydentami w polskiej polityce leśnej oraz w organizacji Lasy Państwowe.

Pytania które stawiają wskazują na ich przejście na pozycje dysydentów.

Na jak odważne przejście i czy przejście rzeczywiste, pokaże dyskusja.

Zdjęcie: Las Polski