Film „More of everything” – „Więcej wszystkiego” – Odpowiedź przemysłu leśnego.
https://moreofeverything-film.com/
Co można powiedzieć o tym filmie?
Odpowiedź jest prosta – zależy kto go ogląda i jak go ogląda.
Film wyraża zdanie organizacji ochrony środowiska i prezentuje drugą stronę gospodarki leśnej. Co więc na temat tego filmu mówi przedstawiona jako awers gospodarka leśna?
Kjell Andersson, czasopismo Bioenergi.
„Film „Więcej wszystkiego” – „More of everything” to godzinny film, który podsumowuje krytykę szwedzkiej polityki leśnej dwóch organizacji ekologicznych, przy wsparciu wielu krytycznych badaczy, z którymi przeprowadzono wywiady, głównie ekologów i historyków leśnictwa. Od czasu do czasu pojawiają się posty i nagłówki z „drugiej strony” (przemysłu leśnego i nas, którzy zajmujemy się bioenergią), na które natychmiast reagują eksperci filmu.
Przesłaniem jest sprzeciwianie się nie tylko pewnym metodami pozyskania drewna, ale ogólnie produkcji produktów leśnych.
Film jest połączony ze sobą przez powtarzające się ujęcia kamerą nieskończonych zrębów zupełnych (kalhyggen) prawie zawsze z widoczną wyraźną orką. Możemy zobaczyć też wielokrotnie maszyny pracujące na zrębach. Zdjęcia dotyczą brutalnej eksploatacji szwedzkiego lasu.
W filmie pojawiają się wątpliwe argumenty badaczy, którym można się przeciwstawić, ale nie będę się nimi zajmować na tym blogu. Możemy powrócić do tej debaty.
Zamiast tego chcę napisać trochę o Dr. Mary Stuart Booth, która gra główną rolę w filmie z kilkoma długimi sekwencjami wywiadów. Jest ona w tym filmie międzynarodowym ekspertem i autorytetem.
Mary S. Booth pochodzi ze Stanów Zjednoczonych, mieszka w Massachusetts i kieruje organizacją Partnership For Policy Integrity, PFPI, którą założyła w 2010 roku. Według https://www.pfpi.net PFPI chce „wykorzystywać naukę, analizę polityki i strategiczną komunikację do wspierania polityk chroniących klimat, ekosystemy i ludzi”.
W praktyce działania PFPI dotyczą niemal wyłącznie przeciwdziałaniu wykorzystywania bioenergii z lasów i drewna. Ale nie tylko bioenergii, ale także produktów z surowców leśnych.
Według Mary S. Booth, las powinien być wykorzystywany wyłącznie do magazynowania węgla i ochrony bioróżnorodności.
„Zostaw las w spokoju dla zwierząt. Wszystkie lasy muszą być chronione przed wycinaniem. Musisz przywrócić las i zbudować nowy las, w którym nie będziesz prowadzić gospodarki leśnej. Należy przeciwdziałać spalaniu materiałów biogennych.”
PFPI wymienia na swojej stronie projekty, którym ta organizacja się sprzeciwiała, głównie w USA, ale także w innych częściach świata. Dotyczy to zakładów bioenergetycznych do produkcji energii elektrycznej i ciepła, nie tylko tych, które wykorzystują paliwa leśne, ale także zakładów, które chcą spalać drewno z recyklingu i inne rodzaje odpadów.
Uważa się, że spalanie biopaliw i odpadów powoduje większe emisje dwutlenku węgla niż spalanie węgla i żadna instalacja nie jest zatwierdzona w odniesieniu do emisji innych emisji. Wydaje się, że punktem wyjścia rozumowania jest to, że nie ma możliwości oczyszczenia emisji.
PFPI to instytut, do którego lokalne grupy ekologiczne mogą się zwracać, gdy chcą zatrzymać elektrociepłownie, z prośbą o ekspertyzę w sądzie. Jeden z przykładów na stronie internetowej PFPI dotyczy elektrociepłowni w Barton w Wielkiej Brytanii, gdzie chciano spalać posortowane drewno z recyklingu w celu uzyskania energii.
PFPI przygotowało 16-stronicową wypowiedź zawierającą wszystkie możliwe argumenty przeciwko elektrowni, w tym twierdzenia, że wpływ na klimat byłby większy niż w przypadku spalania węgla. Padły ponadto zarzuty wszystkich możliwych emisji niebezpiecznych substancji.
Zakład miała zbudować firma Peel. Wizyta na ich stronie pokazuje, że inwestycja została dokonana pomimo krytyki. Peel posiada dziś elektrownię o mocy 260 MW, która wykorzystuje biomasę oraz drugą o mocy 43 MW, która wykorzystuje odpady.
Firma rozbudowuje „park energetyczny”, obszar przemysłowy, w którym firmy mogą korzystać z energii odnawialnej Peel, oraz buduje ciepłownictwo komunalne w Liverpoolu.
Tego typu biznes w Wielkiej Brytanii jest często zmuszony poświęcać lata na żmudne spory sądowe, zanim zbuduje swoje instalacje odnawialnej bioenergii. Projekty są zaskarżane do sądów przez organizacje ekologiczne, takie jak Biofuelwatch, który współpracuje z PFPI.
-Dlatego ludzie muszą „przeciwstawić się” branży produktów leśnych. Będą też przeciwstawiać się „politykom zauroczonym branżą produktów leśnych” – mówi Mary S. Booth.
Film przedstawia kilka zdjęć tego, co uważamy za zbędne produkty leśne: kartony i jednorazowe opakowania papierowe. Można by było pokazać również rolkę papieru toaletowego, pieluchę albo dlaczego nie papierową ochronę ust? Przedstawiony obraz jest taki, że konsumpcja produktów leśnych jest niepotrzebna.
Szwedzka strategia dotycząca biogospodarki będzie dotyczyła możliwości wytwarzania jeszcze większej liczby produktów z materiałów pochodzenia biologicznego z leśnictwa, rolnictwa i akwakultury.
Chodzi zarówno o wprowadzanie inteligentniejszych innowacji, wydajniejszą produkcję, jak i większą produkcję z biomasy w celu zastąpienia materiałów kopalnych i energii z paliw kopalnych. Zdecydowana większość aktorów sceny leśnej Szwecji zgadza się, że jest to dobra strategia i że ograniczy emisję kopalnego dwutlenku węgla, czyli zapewni korzyści klimatyczne.
Mary S. Booth i szwedzkie organizacje ekologiczne, które wyprodukowały film “More of Everything”, uważają, że więcej materiałów, produktów i energii pochodzenia biologicznego z lasu spowoduje większą emisję dwutlenku węgla i zaszkodzi klimatowi. Mary S. Booth i PFPI uważają również, że inwestycje w biogospodarkę spowodują rozległe zanieczyszczenie powietrza.
W ubiegłym tygodniu odbyło się spotkanie w sprawie przyszłej szwedzkiej strategii dotyczącej biogospodarki z minister ds. obszarów wiejskich, Jenny Nilsson, oraz z szeregiem zaproszonych organizacji i instytucji badawczych. Spotkanie pokazuje, że w Szwecji panuje duży konsensus, który dobrze wróży strategii.
Większość graczy jest przekonana, że zasoby biogenne mogą być wykorzystywane i rozwijane w celu rozwiązywania problemów klimatycznych i energetycznych oraz dostarczania nam inteligentnych odnawialnych materiałów i produktów, co może zapewnić nowe miejsca pracy, silniejszą gospodarkę i dochody z eksportu. I co nie mniej ważne: że można to zrobić w sposób zrównoważony. Innymi słowy, diametralnie odwrotny obraz do tego, który namalowano w filmie „Więcej wszystkiego”.
Przedstawicielka Sveriges Lantbruksuniversitetet, SLU, wygłosiła mądry komentarz na spotkaniu. Powiedziała, że musimy rozróżniać fakty, analizy i opinie oraz że musimy odpowiadać na to, co nazywała „fabrykami opinii”.
Przykładem takiej fabryki opinii jest PFPI, która wykorzystuje „komunikację strategiczną” skierowaną do ogółu społeczeństwa i polityków, a nie lubi fabryk wykorzystujących biomasę z lasu jako surowiec.
Kjell Andersson https://bioenergitidningen.se/opinion-debatt/svebiobloggen-att-sta-upp-mot-den-onda-skogsproduktindustrin
Skogsindustrierna, organizacja skupiająca przedsiębiorstwa szwedzkiego przemysłu leśnego.
„W połowie stycznia organizacje Greenpeace Norden i Skydda skogen rozpoczęły wspólną kampanię będącą frontalnym atakiem na szwedzki przemysł leśny. Kampania stwarza wrażenie, że za podkreślanymi badaniami naukowymi stoi konsensus i szerokie poparcie.
Ze strony przemysłu leśnego sprzeciwiamy się temu obrazowi i uważamy że kampania ignoruje istotne i ugruntowane badania. Twórcy kampanii podejrzewają badania, które nie odpowiadają ich własnemu stanowisku, twierdząc, że niektóre badania są kontrolowane przez środowisko biznesowe, a przez to niewiarygodne.
Punktem wyjścia dla przemysłu leśnego jest to, że nauka powinna być szeroka, odporna i skumulowana. W wolnej i tętniącej życiem demokracji istnieje uzasadniona debata między różnymi perspektywami. Wiele badań dotyczących środowiska, klimatu i lasów dotyczy tej sfery.
Szczególnie wyraźnym problemem w przesłaniu kampanii jest konsekwentne przyjmowanie lokalnej i ograniczonej perspektywy leśnictwa. Koncentruje się ona na poszczególnych obszarach leśnych lub dużych zrębach zupełnych oraz na tym, jak różnorodność biologiczna lub pochłanianie i magazynowanie węgla rozwija się na tych obszarach, zamiast patrzeć na cały krajobraz i cały otaczający las.
Innym aspektem, który został całkowicie pominięty w kampanii, jest pytanie w jaki sposób osiągniemy cele związane z porozumieniem paryskim oraz przejściem do społeczeństwa dobrobytu wolnego od paliw kopalnych i Unii Europejskiej neutralnej dla klimatu, bez aktywnej gospodarki leśnej i produktów leśnych.
Czy powinniśmy interpretować to jako przekaz opowiedzenia się się za budynkami, wyposażeniem, opakowaniami i energią pochodzącą ze źródeł surowców kopalnych? A może obywatele UE powinni się obejść bez tych produktów?
Szwedzki przemysł leśny jest powiązany w długim i przemyślanym łańcuchu wartości, w którym wykorzystywane jest całe drzewo. Przechowywanie dwutlenku węgla w drewnianych budynkach, meblach, opakowaniach, odzieży i nie tylko, wykorzystywanie produktów ubocznych jako alternatywy dla węgla i ropy naftowej, a wreszcie dostarczanie energii w postaci ciepła do całych miast jest zasobooszczędnym i przyjaznym dla klimatu sposobem, aby las mógł wnieść swój wkład ekologiczny i włączyć się do rozwoju społecznego.
Oczywiście istnieje duża różnica między zielonym a czarnym obiegiem węgla w przyrodzie: cykl zielonego węgla jest wieczny i pozwala węglowi i ropie pozostać tam, gdzie powinny: pod ziemią.
Kampania Skydda Skogen i Greenpeace Nordic nawiązuje do tego, co powiedział IPCC, ale nawet tutaj wybiera tylko argumenty, które wspierają jej własne cele. Ignoruje się fakt, że IPCC już w 2007 r. w swoim Czwartym raporcie stwierdził, że „w perspektywie długoterminowej strategia zrównoważonej gospodarki leśnej mająca na celu utrzymanie lub zwiększenie zasobów węgla w lasach, przy jednoczesnym zapewnieniu rocznego trwałego pozyskania drewna, ścieru drzewnego i rozwoju źródeł energii leśnej, przyniosą największe trwałe, łagodzące korzyści.
(„In the long term, a sustainable forest management strategy aimed at maintaining or increasing forest carbon stocks, while producing an annual sustained yield of timber, fiber and energy from the forest, will generate the largest sustained mitigation benefit”)
Jeśli chodzi o zarzuty dotyczące statystyk dotyczących odsetka lasów nieuprawianych, emisji z leśnictwa i przemysłu, znaczenia dla gospodarki Szwecji, stanu różnorodności biologicznej i wielu innych, można je w najlepszym przypadku określić jako mylące. Nie wchodzimy szczegółowo w każdą wypowiedź, ale chcielibyśmy zgłosić kilka uwag.
Szwedzkie lasy pochłaniają rocznie 40 milionów ton dwutlenku węgla netto, co wynika z faktu, że przyrost jest większy niż roczne pozyskanie drewna. Według oficjalnych statystyk mamy w Szwecji nieco ponad 25 procent gruntów leśnych które nie są wykorzystywane, między innymi w celu zapewnienia dobrej ochrony przyrody.
Pługi na zrębach i opryskiwanie lasu jest zabronione od dziesięcioleci. Ogólnie rzecz biorąc, większość filmowej statystyki opiera się na danych z okresu wcześniejszego niż dzisiejsza polityka leśna z równymi celami w zakresie środowiska i produkcji. Na początku XX wieku Szwecja była krajem zupełnie innym niż obecnie – nie tylko pod względem zamożności.
Podobnie jak organizacje ekologiczne, szwedzki przemysł leśny również stara się wpływać na rozwój polityczny w kierunku, który uważamy za najbardziej zrównoważony w perspektywie długoterminowej. Prowadzimy stały i pełen szacunku dialog z różnymi interesariuszami oraz dzielimy się wiedzą i nauką z decydentami w Szwecji i UE.
W najbliższej przyszłości w Skogsindustrierna opowiemy o nowym raporcie na temat aktualnego stanu różnorodności biologicznej w szwedzkich lasach oraz o tym, jak pracujemy nad jej ochroną. Przedstawimy również raport, który podkreśla, jak aktywne użytkowanie szwedzkich lasów jest najlepsze dla klimatu zarówno w perspektywie krótko-, jak i długoterminowej. Mamy nadzieję, że te raporty przyczynią się do bardziej wyważonej i opartej na faktach dyskusji na temat lasu.
Konieczne jest przejście do społeczeństwa dobrobytu wolnego od paliw kopalnych i długoterminowej zrównoważonej konsumpcji. Musimy drastycznie zmniejszyć zużycie ropy naftowej, węgla i innych kopalnych i skończonych surowców. Jednocześnie musimy zapewnić wszystkim obywatelom UE równe szanse życia i utrzymania się zarówno w miastach, jak i na wsi. Lasy produkcyjne i produkty leśne mogą nam w tym pomóc.”
Zdjęcie: lansdskogsbruk