Dziesięć sugestii jak chronić szwedzką populację łosi.

Tak pisze czasopismo Svensk Jakt w polemicznym artykule 21 kwietnia 2023 roku:

„Myśliwi, prywatni właściciele ziemscy, państwo, koncerny leśne, politycy i władze mogą wiele zrobić, aby zachować szwedzką populację łosi.

Po pierwsze:

Spółki akcyjne, zwłaszcza leśne, muszą być pozbawione uprawnień decyzyjnych w polowaniu na łosie, ponieważ okazały się niezdolne i niezainteresowane zarządzaniem populacją łosi w biologicznie akceptowalny sposób.
Pozwalają one stale dominować krótkoterminowym względom ekonomicznym.
Gospodarcze zarządzanie populacją łosi na ich gruntach i na gruntach lasach państwowych Sveaskog musi być organizowane przez badaczy i naukowców oraz przez odpowiednie Länsstyrelsen (Urząd Wojewódzki). Takie ograniczenia prawa własności spółek akcyjnych lub lasów państwowych, nie jest dziwniejsze niż fakt, że istnieją restrykcyjne zasady dotyczące sposobu, w jaki koncerny leśne czy lasy państwowe mogą nabywać grunty.

Po drugie:

Zimowe migracje łosi z obszarów górskich na wybrzeże, które w północnej Szwecji są podejmowane od niepamiętnych czasów, muszą być w pełni szanowane i bronione jako fundamentalne zjawisko biologiczne.
W przypadku wystąpienia zimowych niedoborów żywności łosie muszą być rekompensowane żerowaniem na zimowiskach. Za dokarmianie musi zapłacić właściciel lasu i zapłacić między innymi poprzez zniesienie opłaty na rzecz Äbin (coroczna inwentaryzacja pożywienia dla jeleniowatych w lasach, przeprowadzania przez urzędy państwowe Skogsstyrelsen oraz Naturvårdsverket, TC) oraz, w razie potrzeby, pobranie dodatkowej opłaty wyrównawczej za przeprowadzone cięcia.
Kto niszczy zimowe pastwiska, musi zapłacić cenę.

Po trzecie:

Zlikwiduj Äbin. Istnieją oszustwa i sfałszowane dane, które spowodowały utratę wiarygodności Äbin. Ponadto precyzja metody w postaci międzyrocznej zmienności mierzonych uszkodzeń wypasu jest tak duża, że ​​nie nadaje się do stosowania.

Po czwarte:

W całym kraju muszą zostać wprowadzone minimalne poziomy populacji łosi. Wartość orientacyjna to 7,5 łosia na 1000 ha populacji zimowej.
Na obszarach o dużej liczbie wypadków drogowych, obszarach gęsto zabudowanych i gęstych populacjach zwierzyny łownej populacja powinna być mniejsza. Na terenach o dużym natężeniu drapieżników populacja powinna być większa.

Po piąte:

Älgförvaltningsområden (tereny zarządzania populacją łosi, pisałem o nich w https://www.forest-monitor.com/pl/szwedzka-populacja-losi-maleje/ , TC.) w ich obecnej formie muszą zostać rozwiązane. Jeżeli mają pozostać w jakiejkolwiek formie, powinny mieć jedynie charakter doradczy, a właściciele ziemscy nie powinni mieć decydującego głosu.
Przydział obszarów koncesyjnych musi być zgodny z decyzją podjętą dla sąsiednich obszarów zarządzania łosiami i opierać się na odpowiednich danych statystycznych.
W przypadku braku osób posiadających niezbędne umiejętności do zarządzania obszarami populacji łosi, zadaniem tym powinni zająć się przedstawiciele Svenska Jägarförbundet lub Länsstyrelsen.

Po szóste:

Plany zarządzania populacją łosi, muszą zostać opracowane i uzupełnione również o obowiązujące zasady prawidłowego biologicznie zarządzania.
Narzucane przez koncerny leśne czy lasy państwowe, często nierealne plany, które skupiają się wyłącznie na odstrzeliwaniu jak największej liczby łosi, są całkowicie nie do przyjęcia.

Po siódme:

Stowarzyszenia leśne prywatnych właścicieli lasu, akcyjne spółki leśne, lasy państwowe i LRF (Federacja Szwedzkich Rolników) nie mogą mieć uprawnień decyzyjnych w stosunku do populacji zwierząt łownych, w tym decyzji odnośnie populacji łosi.
Szwedzka Agencja Leśna, Skogsstyrelsen, w swojej obecnej formie jest zbyt mocno kontrolowana przez nieformalną tzw. Leśną Szwecję, Skogssverige, z niesmacznymi bliskimi powiązaniami i wpływami ze strony koncernów leśnych, lasów państwowych czy stowarzyszeń prywatnych właścicieli leśnych.
Należy to zmienić, aby organizacje zajmujące się ochroną przyrody i dzikiej przyrody miały znacznie większy wpływ.
Skogsstyrelsen musi otrzymać od Państwa nowe wytyczne dotyczące biologicznie poprawnej gospodarki leśnej, która obejmuje tworzenie dobrych warunków bytu dla łosi i innych zwierząt łownych.
Zreorganizowane Skogsstyrelsen musi w pełni wykorzystywać swoją funkcję władzy, aby zmusić właścicieli lasów do sadzenia i utrzymywania drzewostanów sosnowych i liściastych, oraz poza tym, z punktu widzenia ekosystemu, biologicznie poprawnej mieszanki gatunków drzew.
Należy zapobiegać wszechobecnemu rozgałęzianiu się w krajobrazie monokultur świerka, poprzez wymaganie bardziej zróżnicowanego doboru gatunków drzew podczas sadzenia, poprzez odmładzanie sosny przy pomocy drzew nasiennych oraz poprzez opracowywanie instrukcji dotyczących czyszczenia lasu z korzyścią dla różnorodności biologicznej i stwarzania karmy dla zwierzyny łownej .

Po ósme:

Każdy właściciel gruntu musi mieć obowiązek ustanowienia planu zarządzania zwierzyną łowną, który będzie regulował maksymalny odstrzał różnych gatunków zwierzyny łownej oraz sposób, w jaki zamierza stworzyć schronienie i karmę dla zwierzyny łownej.
Cele i środki planu zarządzania dziką fauną i florą muszą być zawarte w jego planie urządzenia lasu. Gospodarowaniu zwierzyną łowną należy nadać taką samą wartość jak gospodarce leśnej jako ważnej usługi ekosystemowej.
Odstrzał łosia musi być uregulowany w planie zarządzania zwierzyną łowiecką właściciela lasu, nawet jeśli obszar zarządzania łosiami, Älgförvaltningsområden, będzie dalej ponosił główną odpowiedzialność za zarządzanie populacją łosi.

Po dziewiąte:

Przepisy dotyczące polowań ochronnych są zbyt hojne i nie uwzględniają faktu, że łosie są cenniejsze niż marginalne szkody, jakie mogą wyrządzić na polach uprawnych późnym latem, na obszarach w pobliżu lasów.
Poczucie rozrachunku, jakie polowanie ochronne zaspokaja u poszczególnych właścicieli ziemskich, jest niegodne współczesnego społeczeństwa i nie do zaakceptowania.

Po dziesiąte:

Liczebność większych drapieżników musi być uregulowana tak, aby umożliwiała długoterminowe, zrównoważone użytkowanie populacji łosia, także przez człowieka.
Na obszarach, na których występują zarówno wilki, jak i niedźwiedzie, populacja łosi musi być większa, a poziomy populacji dużych drapieżników regulowane, tak aby presja ze strony drapieżników nie stała się większa niż sensowne polowanie na łosie.

Autor: właściciel leśny i myśliwy”

Czytaj również: https://www.forest-monitor.com/pl/szwedzka-populacja-losi-maleje/

Źródło: https://svenskjakt.se/opinion/tio-punkter-for-bevarande-av-sveriges-algstam/

Zdjęcie: pixabay