Nawet gołym okiem widać, że te bardziej rdzawe plamy na zielonych lasach, to drzewa zniszczone przez kornika. Jak macie chwilkę to sami popatrzecie sobie w Google Maps na tereny położone niedaleko Prince George w Kanadzie.

Komu taki stan rzeczy najbardziej przeszkadza?

Oczywiście tartakom z USA, które od tych ponad 30 lat nieźle sobie radzą z lobbingiem na rzecz wprowadzania taryf celnych dla swoich kuzynów z Kanady. Skoro tartaki w Kanadzie mogą kupować tak tanie drewno, to naturalnym jest, że moga po bardziej konkurencyjnych cenach produkować i eksportować tarcicę do USA. Tartaki z USA nie są w stanie konkurować, i stąd ich protesty. Stany Zjednoczone zależą od iglastej tarcicy (ang. softwood lumber), a zwłaszcza od jej importu, głównie na cele związane z budową domów. Ponad 30% tarcicy iglastej w USA pochodzi z importu (wartość ok. 5 miliardów dolarów czyli coś koło 20 miliardów złotych), z czego 95% pochodzi właśnie z Kanady.

CZYTAJCIE RÓWNIEŻ: Tartaki francuskie, dęby, Chiny, kryzys.

Lewacka polityka Donalda Trumpa

Donald Trump, zapewne pod silnym naciskiem tartaków z USA, zmiękł i zdecydował się na wprowadzenie cła na produkcję tarcicy w Kanadzie. Podatek nie jest jednolity i jego wielkość jest inna w zależności od firmy produkującej tarcicę. I tak na przykład, zgodnie z przewidywanymi stawkami West Fraser Mills zapłaci najwyższe cło w wysokości 24.12%, tuż za nimi inny globalny potentat Canfor Corp (20.26%) i kolejno Resolute FP Canada Ltd (12.82%), Tolko Marketing and Sales a także Tolko Industries zapłacą (19.50%) i na końcu J.D. Irving Ltd. (3.02%). Wszyscy pozostali producenci tarcicy zapłacą cło w wysokości 19.88%. Niektórzy w Ameryce mówią, że te stawki i tak są niższe niż oczekiwali, i teraz wszyscy z niecierpliwością muszą poczekać do 23 czerwca kiedy to Departament Handlu Stanów Zjednoczonych ogłosi oficjalnie wszystkie stawki.

CZYTAJCIE RÓWNIEŻ: W leśnictwie nie ma miejsca na darmowe obiady- wywiad z Bobem Izlarem

Tartaki z USA mówią, że ich kuzyni z Kanady są nieuczciwi i zachowują się nie fair. Ale czy na pewno? Dziennikarz Jeff Jacoby postawił pytanie:

“A co by było gdyby od jutra Kanadyjczycy przesyłali nam tę tarcicę za darmo? Czy dalej byliby złymi sąsiadami? Czy dalej Kanadyjczycy wykorzystywali by dobroć Amerykanów?”

Wniosek z rozważań Jeff’a jest prosty: oczywiście, że nie, bo wtedy wszyscy Ci Amerykanie, którzy budują domy (drewno jest głównym budulcem domów mieszkalnych w USA), mogliby zbudować taniej swoje domy. Ponadto, Jeff pisze, że przecież nikt nie zmusza Amerykanów do zakupów tarcicy z Kanady.

Także, z jednej strony Donald Trump pomaga tartakom amerykańskim, ale z drugiej strony uderza po kieszeniach swoich własnych rodaków. Jest to typowy obraz lewackiego, moim zdaniem, działania, kiedy a) rząd wpycha się z buciorami w wolny rynek, b) rząd dba o producentów, a nie konsumentów, których jest znacznie więcej, i którzy mogliby wytworzyć większy wzrost gospodarczy kraju (oczędności z zaoszczędzonych domów poszłyby na konsumpcję lub oszczędności, czy inwestycje).

Konsekwencje cła

Oczywiście, Kanadyjczycy nie są głupi i nie zamierzają ulegać naciskom Trumpa. Moim zdaniem, jest to jego typowa ostra zagrywka obecnego prezydenta USA (coś ala Matka Wszystkich Bomb zrzucona w Afganistanie jako pokaz siły i robienie wrażenia na Korei Północnej). Trump straszy przed negocjacjami Północnoamerykańskiego Układu Wolnego Handlu (NAFTA), z którego tarcica iglasta, tak samo jak produkty mleczne, są kompletnie wyłączone. Innymi słowy, stara się on znaleźć lepszą kartę przetargową w negocjacjach. Myślę, że obok lobbingu tartaków z USA to drugi ważny powód dlaczego cło zostanie wprowadzone.

Jednakże, Kanadyjczycy już dali Amerykanom do zrozumienia, że jeżeli oni nie chcą ich taniego drewna, to Ci się zwrócą z propozycjami biznesowymi w kierunku Chin i Azji. A tam popyt jest, tym bardziej na tanią tarcicę z Kanady. Po drugie, już od 2006 roku duże firmy tartaczne z Kanady zaczęły przeprowadzać swoje biznesy do Stanów, zwłaszcza tych południowo-wschodnich. Obecnie, w południowo-wschodnich USA znajduje się pięciu wielkich producentów tarcicy iglastej, którzy zaspokajają ponad 60% tamtejszego rynku. Z tych pięciu producentów, aż 3 pochodzi z Kanady (Canfor, Interfor i West Fraser).

CZYTAJCIE RÓWNIEŻ: Zrozumieć Konfederatów

Kanadyjczycy, czy z cłem, czy bez, są trochę w potrzasku i dlatego ich firmy zaczynają migrację. Głównym powodem jest wzmożony krajowy popyt na drewno tartaczne, przy jednoczesnym spadku zdolności produkcyjnych kanadyjskich tartaków i przewidywanym zmniejszeniu pozyskania w najbliższych latach z lasów państwowych (efekt pokornikowy). Południowo-wschodnie USA oferują dużo lepsze możliwości biznesowe dla rozwoju tartaków, stąd też możemy obserwować migrację biznesu.

Jeżeli Kanada zmieni tory swojej polityki eksportowej tarcicy, to nie ma siły, ale Amerykanie będą zmuszeni importować drewno z innych krajów, gdyż ich lokalna produkcja nie jest w stanie wyprodukować tyle surowca w krótkim czasie. Zmniejszona podaż tarcicy na rynku spowoduje wzrost cen drewna tartacznego i tarcicy, i przez to import z Ameryki Łacińskiej, a nawet z krajów nadbałtyckich, stanie się bardziej opłacalny.

“Trump stara się chronić amerykańskich pracowników sektora leśno-drzewnego, a nie kanadyjskie lasy. Ale tak naprawdę Trump robi nam [Kanadyjczykom] wielką przysługę przez pokazywanie perwersyjnej polityki naszych rządzących przeciwko naszym własnym zasobom przyrodniczym i domaganie się, co w nawiasie jest rozsądną prośbą, o zaprzestanie subsydiowania pozyskania w naszych lasach. Jeśli zastosujemy się do sprzedaży naszych lasów w ręce prywatne, zamiast przekształcać je w pola pniaków, nasze lasy i Ci, którzy od nich zależą będą błogosławić Trumpa za jego czyny”